του Θεόφιλου Κωτσίδη
υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος Ανατολικής Αττικής
Γιώργος Ιωακειμίδης – Αττικός Κύκλος Συνεργασίας και Εμπιστοσύνης

«Η περιβαλλοντική διάσταση πρέπει να διαπερνά από την θεωρία στην πρακτική για όλες τις πολιτικές που υποστηρίζει, η δε αειφορία οφείλει να αποτελεί βασικό κριτήριο των επιλογών στους τομείς της γεωργίας, της βιομηχανίας, της δόμησης, της ενέργειας, του τουρισμού, της ζωής της πόλης, των μεταφορών και των υπηρεσιών».

Αριστερά και Οικολογία
Η σχέση της Αριστεράς με την Οικολογία στην εποχή μας είναι απόλυτα οργανική.
Τα δύο αυτά ρεύματα κοσμοαντίληψης οφείλουν πλέον να λειτουργούν συλλογικά σαν κοινές δυνάμεις μετασχηματισμού και οργάνωσης της κοινωνίας.
Η περιβαλλοντική διάσταση πρέπει να διαπερνά από την θεωρία στην πρακτική για όλες τις πολιτικές που υποστηρίζει, η δε αειφορία οφείλει να αποτελεί βασικό κριτήριο των επιλογών στους τομείς της γεωργίας, της βιομηχανίας, της δόμησης, της ενέργειας, του τουρισμού, της ζωής της πόλης, των μεταφορών και των υπηρεσιών.

Οφείλουμε να σχεδιάσουμε την νέα οικονομία με την λογική ότι δεν θα γίνεται καμία επένδυση (μικρού, μεσαίου ή και μεγάλου μεγέθους) εάν δεν έχει διασφαλιστεί το θετικό περιβαλλοντικό της αποτύπωμα, που θα είναι όφελος της κοινωνίας και των πολιτών.
Οι επενδύσεις που αποδίδουν κέρδος μόνο σε επιχειρηματίες και επιχειρήσεις, χωρίς να μεταφέρουν τίποτε στην κοινωνία (που ουσιαστικά τους δίνει την δυνατότητα να το πράξουν), δεν έχουν λόγο ύπαρξης στην μελλοντική κοινωνία και γι’ αυτό πρέπει να σταματήσουν άμεσα.

Χρειάζεται ένας νέος σχεδιασμός για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας στη σύγχρονη εποχή.

Η αυτοδιοίκηση και κυρίως η Περιφερειακή αυτοδιοίκηση μπορεί να γίνει κρίσιμο και παραγωγικό μέρος της νέας οικονομίας και να συνδράμει -αν όχι να πάρει την πρωτοβουλία- για την ουσιαστική ανασυγκρότηση της χώρας μας.
Σημειώνω ότι η Περιφέρεια Αττικής έχει στη διάθεση της 1,6 δισ. ευρώ από το νέο ΠΕΠ Αττικής, γεγονός που δημιουργεί τις προϋποθέσεις χρηματοδότησης έργων υποδομής και επενδυτικών δράσεων.
Η απελθούσα διοίκηση δεν κατόρθωσε να ωριμάσει κανένα μεγάλο έργο. Δεν έχει τη διαχειριστική επάρκεια και την τεχνογνωσία να δουλέψει μεθοδικά, συνεργατικά, τεχνοκρατικά  και συλλογικά  για  να προχωρήσει με ορθολογικές και αξιόπιστες διαδικασίες την πορεία ενός μεγάλου έργου. Δεν θα παραδώσει σχεδόν κανένα αναγνωρίσιμο έργο με κάποια ωριμότητα στην επόμενη διοίκηση. 

Σταχυολογώ ορισμένες κατευθύνσεις πολιτικής, που είναι αναγκαίες:

  • ανάπτυξη Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, προς όφελος των πολιτών,
  • ορθολογική χρήση (εξοικονόμηση) ενέργειας, που μπορεί να μειωθεί σταδιακά μέχρι και στο μισό,
  • επιβολή βιοκλιματικής δόμησης,
  • επενδύσεις σε βιώσιμες μεταφορές,
  • αξιοποίηση  των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του ερευνητικού και καινοτομικού οικοσυστήματος,
  • δημιουργία νέων βιώσιμων θέσεων απασχόλησης στους δημόσιους ερευνητικούς οργανισμούς αλλά και  στις επιχειρήσεις,
  • ενίσχυση της παραγωγικής βάσης  για την αύξηση της εγχώριας εθνικής και περιφερειακής παραγόμενης αξίας μέσω εργαλείων και σχεδίων ανάπτυξης κλάδων της επιχειρηματικότητας και των νέων τεχνολογιών που παράγουν θέσεις εργασίας έντασης γνώσης και επενδύσεις υψηλής προστιθέμενης αξίας, με στόχο να περιοριστεί το διαχρονικό πρότυπο της στείρας εισαγωγής της καινοτομίας,
  • ενίσχυση ερευνητικών συνεργασιών μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών φορέων, για την ενίσχυση των νεοφυών επιχειρήσεων, όπως και των παραγωγικών επενδύσεων,
  • αειφορική διαχείριση και προστασία των περιβαλλοντικών πόρων, όπως και η βελτίωση της ζωής στο δομημένο περιβάλλον μέσα από αναβάθμιση και εμφανή επέκταση των πράσινων υποδομών,
  • ενίσχυση των περιφερειακών δομών για να μην εξαρτώνται αποκλειστικά από τα αντανακλαστικά και τη διαχείριση του κεντρικού κράτους,
  • ενίσχυση της πρόληψης και αντιμετώπισης σε τοπικό επίπεδο, ώστε να αντιμετωπίζονται οι κρίσεις εν τη γενέσει τους.

Δημοκρατία στην παραγωγή
Το νέο ενεργειακό μοντέλο, βάζει επί τάπητος τεράστια προβλήματα αναδιανομής εισοδήματος και επομένως δημοκρατίας, που σχετίζεται με την λειτουργία, τον ρόλο και την σχέση των θεσμών -δηλαδή της κεντρικής κυβέρνησης, των περιφερειών και των δήμων– με το ενεργειακό σύστημα που πρέπει να διαμορφωθεί μέχρι το 2050.
Κατά συνέπεια θα έχει τεράστιες επιπτώσεις στην οικονομία, το περιβάλλον, την επιστήμη, την έρευνα, την τεχνολογία και τις κοινωνικές σχέσεις.
Το σπουδαιότερο -που κανένας ειδικός δεν αρνείται- είναι ότι δημιουργεί παραγωγικές διαδικασίες εργασιακής έντασης, δηλαδή απασχόληση και ανάπτυξη.
Η ενέργεια από τις ΑΠΕ (ήλιο, αέρα, θάλασσα, βιομάζα κλπ) δημιουργεί καταστάσεις επέκτασης της Δημοκρατίας στην παραγωγή.
Όχι μόνο γιατί ο κάθε πολίτης μπορεί να προβεί στην απευθείας εκμετάλλευση των ΑΠΕ, αλλά και γιατί η πλήρης εκμετάλλευσή τους απαιτεί μία συμμετοχική λειτουργία στον χώρο των θεσμών και μια δικαιότερη ανακατανομή του εισοδήματος.

Δημοκρατία στην παραγωγή ενέργειας 300χ250

Δυστυχώς στην Ελλάδα η καταστροφική κυβέρνηση της ΝΔ, όταν μιλάει για το θέμα εννοεί να παραδίδει το ατομικό δικαίωμα του καθενός στους φίλους επιχειρηματίες που κάνουν ΜΠΛΕ Business και βγάζουν τρομακτικά κέρδη.

Ο κ. Μητσοτάκης όρισε -νομίζοντας ότι διόρισε- τον κ. Χαρδαλιά, στην θέση του κ. Πατούλη. Δεν εξήγησε όμως γιατί το έκανε.
Οι άνθρωποι αυτοί συνεχίζουν να είναι μέρος του προβλήματος, διότι είναι αυτοί που το δημιουργούν κιόλας.

Ο Αττικός Κύκλος έχει την δυνατότητα και την ικανότητα να τους κάνει στην άκρη ώστε να αναδυθούν οι παραγωγικές και ανιδιοτελείς δυνάμεις, που κάνουν την Αττική σπίτι μας.