του Νίκου Γραικούση*
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας υπουργός, από πολύ γνωστή οικογένεια που για άγνωστο λόγο η οικογένεια αυτή έβγαζε άριστους πολιτικούς.
Καλό παιδί και καθαρό κατά τα λεγόμενα αλλά άτυχο. Έτυχε στη θητεία του να συγκρουστούν δύο αεροπλάνα, με πολλά θύματα και να είναι αυτός ο πολιτικά υπεύθυνος υπουργός.
Αλλά είπαμε, καλό παιδί και ευσυγκίνητο! Ένιωσε την ανάγκη να παραιτηθεί αμέσως, κάτι που έκανε και το οποίο βόλευε και τον προϊστάμενο του πρωθυπουργό και όλο το κομματικό τους επιτελείο!
Μετά από κανά δυο ημέρες, βλέποντας τον κακό χαμό και συνειδητοποιώντας την τραγική του ευθύνη, αποφάσισε να αποσυρθεί από την πολιτική.
Δεν θα το άντεχε στο μέλλον να κουβαλάει το βάρος των νεκρών συνανθρώπων του και να γίνεται έρμαιο κάθε αντιπολίτευσης.
Άλλωστε η νεότερη γενιά της οικογένειας του δεν το είχε και πολύ με την πολιτική! Αγγαρεία έκαναν! Στην ουσία, φίλους εξυπηρετούσαν!
Ανακοίνωσε λοιπόν στο στενό κύκλο των συνεργατών του την απόφαση του.
Αλλά λογάριαζε χωρίς τον …ξενοδόχο! Μόλις τόλμησε να ξεστομίσει την θέληση του, έπεσαν αμέσως πάνω του φίλοι και γνωστοί και προσπαθούσαν να τον πείσουν να αλλάξει γνώμη.
Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, δεν παίρνονται τέτοιες σοβαρές αποφάσεις εν θερμώ, του έλεγαν και του ξανάλεγαν.
Κάνε λίγο υπομονή και όλα θα περάσουν, θα δεις!!!
Κρίμα είναι, νέος είσαι ακόμα, από καλή οικογένεια, έχεις όλο το μέλλον μπροστά σου!!
Φυσικά, οι γνωστοί και οι φίλοι πολύ λίγο νοιάζονταν πραγματικά για το μέλλον του νέου.
Στο μυαλό τους είχαν το δικό τους συμφέρον, τις δικές τους μελλοντικές καριέρες που στήριζαν το καλό ‘’όνομα’’ του άτυχου υπουργού!
Αυτός όμως ανένδοτος! Το είχε πάρει απόφαση!
Τότε λοιπόν οι γνωστοί και οι φίλοι άλλαξαν τακτική.
Αφού δεν σε νοιάζει το δικό σου καλό, το δικό σου πολιτικό μέλλον, πρέπει να σκεφτείς το συμφέρον του κόμματος. Η απόφαση σου θα κάνει κακό στην παράταξη.
Πρέπει να υποκύψεις μπροστά στο κομματικό συμφέρον.
Έχεις χρέος απέναντι στο όνομα που φέρνεις και δεν μπορείς να κάνεις ότι θέλεις.
Ταρακουνήθηκε για λίγο με αυτό το επιχείρημα, αλλά αμέσως επανήλθε στην πραγματικότητα.
Όσοι τον συμβούλευαν ήταν από τα χειρότερα λαμόγια που είχε γνωρίσει στη ζωή του.
Όχι ότι δεν τους ήξερε από πριν, αλλά τώρα μετά την τραγωδία, τους έβλεπε μέσα από το πρίσμα μιας κόκκινης αιμάτινης γραμμής.
Έβλεπε πιο καθαρά!
Δήλωσε για άλλη μια φορά την αμετάκλητη απόφαση του.
Από μέσα του, τους είπε να πάνε όλοι τους στο διάβολο, αλλά τη φράση αυτή δεν τόλμησε να την βγάλει ποτέ έξω από το στόμα του!
Είπαμε όμως! Λογάριαζε χωρίς τον ….ξενοδόχο!
Αφού είδαν και αποείδαν οι του στενού περιβάλλοντος, αποχώρησαν και έπιασαν δουλειά άλλοι φίλοι και γνωστοί, πιο εξειδικευμένοι σε κάτι τέτοιου είδους υποθέσεις!
Έπιασαν και αυτοί τον νέο πρώην υπουργό από το μανίκι και του είπαν εμπιστευτικά στο αυτί:
Πρόσεχε, με τα καμώματα σου έχεις εκνευρίσει τον …Μεγάλο!
Είναι τόσο εκνευρισμένος με σένα που με δυσκολία τον συγκρατούμε.
Και ξέρει πολλά για σένα! Ή μάλλον τα ξέρει ΟΛΑ!
Το και το! Και αν τα βγάλει ΟΛΑ στη φόρα κάηκες!
Δεν θα μπορείς να βγεις ούτε από το σπίτι σου.
Άσε δε που κάποιοι το θέλουν πολύ να σε δουν στη φυλακή!
Εμείς για το καλό σου το λέμε, γιατί σε αγαπάμε και πάντα σεβόμασταν την οικογένεια σου!
Μην τα τινάξεις όλα στον αέρα για ένα πείσμα!
ΕΙΣΑΙ Η ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ!! ΠΡΟΣΕΧΕ!!!
Μην παίζεις με κάτι ανώτερο από εσένα!
Φέρσου έξυπνα!
Αυτά είπαν και αποχώρησαν …ησύχως!
Ο νέος πρώην υπουργός έμεινε με το στόμα ανοιχτό!
Που τα ξέρουν όλα αυτά για εμένα, αναρωτήθηκε!
Που βρήκαν τόσα στοιχεία;
Και πως τα παραποίησαν έτσι ώστε να φαίνομαι τόσο ένοχος;
Κάτι του πέρασε από το μυαλό, αλλά σημασία δεν είχε πια το πώς έγινε αλλά το τι θα κάνει.
Άλλο να αποχωρήσει σαν κύριος από την πολιτική και να τους μουντζώσει όλους και όλα και άλλο να γίνει ρεντίκολο στην κοινωνία!
Ζήτησε χρόνο να το σκεφτεί.
Και του τον έδωσαν.
Η συνέχεια της ιστορίας στο ….επόμενο!!!
Η παραπάνω ιστορία είναι προϊόν μυθοπλασίας και κάθε πιθανή σχέση με την πραγματικότητα είναι εντελώς τυχαία και συμπτωματική.
*Οικονομολόγος , Μέλος Πολιτικής Επιτροπής ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
