του Δημήτρη Στούμπου
Με τον χειρότερο τρόπο για την κυβέρνηση του προέδρου της Νιγηρίας Goodluck Jonathan -άρχισε και γίνεται εκεί αυτές τις ημέρες- το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Η απαγωγή πριν από τρεις εβδομάδες των τριών εκατοντάδων μαθητριών από τους φανατικούς ισλαμιστές της περιβόητης Boko Haram όχι μόνο συγκλόνισε όλη τη χώρα και τη διεθνή κοινή γνώμη, αλλά επανέφερε βίαια στο προσκήνιο το διαρκές πρόβλημα των τεράστιων αντιθέσεων στην κατά τα άλλα πλούσια Νιγηρία.
Σε «μετάφραση» Boko Haram σημαίνει ότι «είναι αμαρτία η δυτική εκπαίδευση», αλλά ο πραγματικός τίτλος της ακραίας φονταμενταλιστικής ομάδας είναι «λαός προσηλωμένος στη διάδοση των διδασκαλιών του προφήτη και της Τζιχάντ»…
Με συνεχείς επιθέσεις, βομβιστικές ενέργειες, απαγωγές και δολοφονίες η Boko Haram, η Ansaru και άλλες ομάδες επιδιώκουν ιδιαίτερα στη βόρεια περιοχή της χώρας να εγκαθιδρύσουν την εξουσία τους και τον ισλαμικό νόμο. Άλλωστε ο πληθυσμός της Νιγηρίας είναι κατά το 50% μουσουλμάνοι (σουνίτες) και κατά το 48% χριστιανοί. Είναι πολύ συχνές οι ειδήσεις για συγκρούσεις θρησκευτικού φανατισμού και για εκατοντάδες θύματα, που, όπως και η πρόσφατη απαγωγή, αποτυπώνουν το βαθύ ρήγμα μεταξύ των πιο πλούσιων «ζωνών» και των πιο φτωχών περιοχών στη χώρα.
Βλέπετε στη χώρα όπου το πετρέλαιο προσφέρει το 30% του ΑΕΠ, το 90% των εξαγωγών και περισσότερο από το 65% των δημόσιων εσόδων πολύ περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας! Η ανεργία πλήττει περισσότερο από το 40%
Είναι γνωστό το φαινόμενο των φτωχών που προσπαθούν να κλέψουν πετρέλαιο από τους αγωγούς (με συχνά τα πολύνεκρα δυστυχήματα), αλλά και οι συγκρούσεις με τους μπράβους, τους ιδιωτικούς στρατούς των γιγάντων του πετρελαίου. Η καλπάζουσα διαφθορά των κεντρικών οργάνων και των αξιωματούχων είναι εδώ και δεκαετίες βασικός εκρηκτικός παράγων, ενώ και τα βρόμικα «παίγνια» εξουσίας έχουν προκαλέσει αλλεπάλληλα πραξικοπήματα και δικτατορίες.
Πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν η «Δύση» προσπάθησε να παρουσιάσει τη Νιγηρία σαν πρότυπο «ανάπτυξης» (θυμηθείτε, ας πούμε, το σερβίρισμα του τότε προέδρου Ομπασάνιο ως «υποδείγματος» για να φανούν αργότερα οι ευθύνες του στη διαφθορά) και σαν πορεία «εκδημοκρατισμού». Όμως οι δεκαετίες περνούν και οι τεράστιες κοινωνικές διαφορές παραμένουν ή γιγαντώνονται, με συχνά τα φαινόμενα ακραίων ομάδων που προσπαθούν να επιβάλουν τον δικό τους «νόμο».
Με τις βομβιστικές επιθέσεις και την απαγωγή των κοριτσιών, η Boko Haram του εμίρη Αμπουμπακάρ Σεκάου γκρέμισε τη βιτρίνα της κεντρικής εξουσίας (και μόνο η ανικανότητα του στρατού και των αρχών να αντιμετωπίσουν την ομάδα ή να εντοπίσουν τα αιχμάλωτα κορίτσια προκαλούν συνεχείς διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις) και «υπενθύμισε» βίαια τα τεράστια ζητήματα που απασχολούν τη Νιγηρία και άλλες χώρες της Αφρικής.
Με εξαγγελίες αποστολής ειδικών και πρακτόρων (όπως αυτή του Ομπάμα), με δηλώσεις όπως του Ολάντ κ.ά. ή με τη «συμπαράσταση» του Κινέζου πρωθυπουργού (που πήγε για το Φόρουμ) δεν αντιμετωπίζεται το βαθύτερο ζήτημα της κοινωνικής και πολιτικής αποσταθεροποίησης, η εκρηκτική κατάσταση των εξαθλιωμένων, καταπιεσμένων, «ξεχασμένων».
Χωρίς μείωση των ανισοτήτων, χωρίς πρόγραμμα στήριξης και ενίσχυσης των φτωχών περιοχών, χωρίς διανομή μέρους έστω του εθνικού πλούτου στον λαό της Νιγηρίας, κάθε άλλο παρά «καλή τύχη» περιμένει τον πρόεδρό της και κυρίως τη χώρα…
* Για την παρουσίαση του Διεθνούς Τύπου συνεργάστηκαν: Αναστασία Γιάμαλη, Κάκη Μπαλή, Δημήτρης Στούμπος, Μιχάλης Τρίκκας
Via : www.avgi.gr
