Σε μια εποχή που ο ψυχρός πόλεμος βρισκόταν στο απόγειό του, ο Σαλβαδόρ Αλιέντε τόλμησε να αμφισβητήσει τη βορειοαμερικάνικη κυριαρχία στη Λατινική Αμερική. Μαρξιστής, όχι με τη δογματική έννοια, και αθεράπευτα πιστός στις δημοκρατικές διαδικασίες, ηγήθηκε μιας ενωμένης παράταξης της Αριστεράς και κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του χιλιανού λαού. 
Ο Σαλβαντόρ Αλιέντε
Ο Αλιέντε γεννήθηκε στις 26 Ιουνίου 1908 στο Βαλπαράισο και ο πατέρας του, Σαλβαδόρ Αλιέντε Κάστερο ήταν μέλος του Ριζοσπαστικού Κόμματος. Ως φοιτητής της Ιατρικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγο οργάνωσε μια ομάδα για τη μελέτη και την ανάλυση της μαρξιστικής θεωρίας. Το 1930 εκλέγεται αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Φοιτητών και συμμετέχει ενεργά στον αγώνα εναντίον του δικτατορικού καθεστώτος του Κάρλος Ιμπάνιεθ. Το 1932 φυλακίζεται και στις 19 Απριλίου 1933 συμμετέχει στην ίδρυση του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Χιλής. Το 1935 γίνεται πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου και τον ίδιο χρόνο συλλαμβάνεται και κρατείται για 5 μήνες. Το 1936 συμμετέχει στην ίδρυση του Λαϊκού Μετώπου και το 1942 γίνεται γενικός γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Το 1951, το κόμμα του συμμετέχει στην ίδρυση του Μετώπου του Λαού, μαζί με το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ένα χρόνο μετά, ως υποψήφιος πρόεδρος εκ μέρους του Μετώπου, συγκεντρώνει 52.000 ψήφους και ως εκλεγμένος γερουσιαστής παρουσιάζει μαζί με τον Ελίας Λαφέρτε σχέδιο για την κρατικοποίηση των ορυχείων χαλκού. Το 1957 το Σοσιαλιστικό Κόμμα ενώνεται με το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα (είχαν διασπαστεί το 1947) και μαζί με το Κομμουνιστικό Κόμμα συγκροτούν το Μέτωπο Λαϊκής Δράσης. Το 1964 προτείνεται για πρόεδρος και συγκεντρώνει ένα εκατομμύριο ψήφους. Το 1969 συμμετέχει στην ίδρυση της Λαϊκής Ενότητας, την οποία συγκροτούν το Κομουνιστικό Κόμμα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, το Ριζοσπαστικό Κόμμα, το Κίνημα Ενιαίας Λαϊκής Δράσης και η Ανεξάρτητη Λαϊκή Δράση. Στις 4 Σεπτεμβρίου 1970 κερδίζει τις προεδρικές εκλογές με σχετική πλειοψηφία, ανακηρύσσεται πρόεδρος από το Κογκρέσο και στις 3 Νοεμβρίου αναλαμβάνει καθήκοντα. Το Μάρτιο του 1971, στις δημοτικές εκλογές, η Λαϊκή Ενότητα συγκεντρώνει το 50,86% και στις 11 Ιουλίου του ίδιου χρόνου δημοσιεύει το νόμο για την κρατικοποίηση των ορυχείων χαλκού με ομόφωνη συμφωνία από το Κογκρέσο. Το Μάρτιο του 1973 η Λαϊκή Ενότητα κερδίζει στις εκλογές το 45% των ψήφων και αυξάνει την κοινοβουλευτική της εκπροσώπηση. Όμως ο αμερικανικός παράγοντας και η χιλιανή δεξιά δεν καλοβλέπουν τη νέα επιτυχία του Αλιέντε και ξεκινούν αγώνα για την υπονόμευσή του. Τελικά, στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973 ο στρατός θα αναλάβει δράσει και θα ανατρέψει το δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρο της Χιλής, ο οποίος θα πεθάνει μέσα στο προεδρικό μέγαρο υπερασπιζόμενος τα ιδανικά του.
Πηγή : https://left.gr