Ας βγάλουμε το φίδι από την τρύπα…
του Παντελή Οικονόμου *
Με τις πυρκαγιές και τον καύσωνα να έχουν προστεθεί στα όποια καθημερινά μας βάρη, μικρά και μεγάλα, είναι αναμενόμενο το ενδιαφέρον για άλλα θέματα να έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Και όμως! Λίγες εβδομάδες μόνο μας χωρίζουν από τις εκλογές για την ανάδειξη Δημοτικών και Περιφερειακών Αρχών. Από τις οποίες ακριβώς περιμένουμε, για μια φορά, να σταθούν δίπλα μας σ’ αυτές τις έκτακτες, αλλά επαναλαμβανόμενες, καλοκαιρινές αναποδιές. Αλλά από τα αποτελέσματα των εκλογών δεν κρίνεται μόνον η «πολιτική προστασία» και η αποτελεσματικότητα της. Κρίνεται η, εν γένει, ποιότητα της καθημερινότητάς μας και το κόστος της βελτίωσης των συνθηκών της ζωής μας. Κρίνεται η διαχείριση σημαντικών πόρων για την ανάπτυξη και τον διατηρήσιμο χαρακτήρα της και την καταπολέμηση της ανεργίας. Κρίνεται, τέλος, και η δημοκρατική μας συνείδηση, ευαισθησία και τάξη.
Πραγματικά αποτελεί θέμα δημοκρατικής τάξης, σε κάθε εκλογική διαδικασία, το πολιτικό σώμα να κρίνει τους απερχόμενους, να τους επιδοκιμάζει όποτε τα κατάφεραν αλλά και να τους αποδοκιμάζει όποτε αστόχησαν. Θέμα δημοκρατικής ευαισθησίας είναι να σταματήσουν οι ορισμοί υποψηφίων (χρίσματα έχουμε συνηθίσει να τους ονομάζουμε), μιας και με την παρακμή των κομμάτων, έχουν αρχίσει «το ίδιο βιολί» και κάθε λογής παράγοντες, με κριτήριο πια το, μικρότερο και από το κομματικό, ιδιωτικό τους συμφέρον. Και θέμα δημοκρατικής συνείδησης να μην παραγνωρίζουμε ότι οι επιλογές μας καθορίζουν την ζωή μας, προσωπική και κοινωνική, σήμερα και αύριο.
Βεβαίως, όλα αυτά εξειδικεύονται με βάση τα πολιτικά δεδομένα της εποχής. Παραδείγματος χάριν, θα ήταν πελώρια αποτυχία μας, στις εκλογές για τον Δήμο της Αθήνας, να περνούσε στον δεύτερο γύρο συνδυασμός με την στήριξη δυνάμεων με δηλωμένο αντιδημοκρατικό χαρακτήρα. Αυτή η κατάντια ασφαλώς θα χρεώνονταν στα κόμματα της αντιπολίτευσης (αν και όσα θα επιμείνουν ως το τέλος φυσικά) τα οποία ψάχνουν «δικούς» τους για υποψήφιους, για επιβεβαίωση ενός εικαζόμενου imperium της γραφειοκρατίας τους. Θα χρεωθεί όμως, ακόμα περισσότερο, και στο κόμμα της πλειοψηφίας αν επιμείνει στην στήριξη μιας δημοτικής αρχής χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Τι πρέπει να γίνει είναι ξεκάθαρο. Και μάλιστα όποιος το τολμήσει, θα νικήσει. Πιθανότατα και εκλογικά. Για τις δημοτικές εκλογές στην Αθήνα ζητείται εθελοντής επικεφαλής ενωτικού συνδυασμού, άξιου της δικής μας εμπιστοσύνης και της στήριξης όλων μας.
Από την άλλη πλευρά, στην Περιφέρεια της Αττικής το όνομα του παιχνιδιού λέγεται διαχείριση υποψηφιοτήτων. Είναι τραγικό η Αττική για μια ακόμα φορά να καίγεται και ο επικεφαλής της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης με τους συν αυτώ να περιορίζεται στην «επικοινωνιακή διαχείριση» της καταστροφής και σε εκ των υστέρων σπασμωδικές κινήσεις. Και μόνο γι’ αυτό, θα επιβάλλονταν η αποδοκιμασία τους στις κάλπες. Πόσο μάλλον με τον γενικότερα αρνητικό τους απολογισμό. Μόνο που η αναγκαία αυτή εξέλιξη κάθε άλλο παρά βέβαιη μοιάζει. Αντιθέτως, η κατάθεση δυο αξιόλογων υποψηφιοτήτων (πέρα από κομματικά χρίσματα) κινδυνεύει από ευκαιρία αλλαγής να εξελιχθεί σε σωσίβιο της αποδοκιμαστέας αρχής. Στην πραγματικότητα, στις εκλογές για την Περιφέρεια της Αττικής, το ζητούμενο είναι οι δυο υποψηφιότητες να γίνουν μια και ο κοινός συνδυασμός να ασχοληθεί με την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος και κανενός άλλου, μικρού ή μικρότερου.
Ασφαλώς, οι εκλογές δεν διεξάγονται μόνο στην Αττική και την Αθήνα. Κάθε πολίτης, σε κάθε χωριό και σε κάθε πόλη, καλείται «να βγάλει το φίδι από την τρύπα». Ας ανάψει λοιπόν το κέντρο κάποιο «πράσινο φως» για αλλαγή προς το καλύτερο, επαρκούς ισχύος ώστε να καταυγάσει παντού. Όσο απαραίτητη είναι η αντιμετώπιση της ενεργειακής μας φτώχειας με τις διακοπές ηλεκτρικού και τους ασήκωτους λογαριασμούς της, άλλο τόσο αναγκαία είναι η αναμέτρηση με την πολιτική μας φτώχεια και τις κατά τόπους προσωποποιήσεις της.
*Πρώην Βουλευτής και Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών
