από την Κική Μαργαρίτη

Στη γλώσσα των Ρομά (ρομανές) η λέξη «ρομά» σημαίνει άνθρωποι. Πολλές φορές όμως οι ίδιοι νιώθουν ότι δεν αντιμετωπίζονται έτσι. Ρατσισμός, κοινωνικός αποκλεισμός, περιθωριοποίηση. Το in.gr ταξίδεψε μέχρι το Βερολίνο και κατέγραψε τις ιστορίες τριών Ρομά από τη Βουλγαρία, τη Γερμανία και την Ουγγαρία που έχουν εγκατασταθεί εκεί. Εργάζονται και βοηθούν άλλους Ρομά να ενταχθούν όσο το δυνατόν ευκολότερα. Αυτό που όλοι τους διεκδικούν δεν είναι τίποτα άλλο από μια κανονική ζωή.

Ο Αουρέλ είναι 25 χρονών και πατέρας πέντε παιδιών. Γεννήθηκε στη Ρουμανία σε μια μεγάλη οικογένεια με 12 παιδιά. «Είχαμε δύσκολα παιδικά χρόνια, αλλά και οι δύο γονείς μου μας αγαπούσαν πολύ. Τους ευχαριστώ για αυτή την αγάπη που μας έδωσαν και θέλω κι εγώ να την περάσω στα δικά μου παιδιά».

Οι γονείς του Αουρέλ μετακινούνταν συνεχώς προσπαθώντας να βρουν καλύτερες συνθήκες ζωής. Στα 15 του πήγε στην Ισπανία πιστεύοντας ότι εκεί θα τον αντιμετώπιζαν καλύτερα. «Δεν μας ήθελαν ούτε εκεί». Στη συνέχεια πήγε στην Βρετανία με την ίδια ελπίδα, αλλά και εκεί βίωσε το ρατσισμό.

Στα 24 του αποφάσισε να ταξιδέψει στο Βερολίνο έχοντας πάντα μαζί του το όνειρο μιας φυσιολογικής ζωής. Αρχικά έπλενε τζάμια στα φανάρια και ζούσε στο δρόμο, μέχρι να έρθει σε επαφή με έναν οργανισμό που τον βοήθησε να βρει διαμέρισμα για να μείνει με την οικογένειά του.

Σήμερα, βοηθάει άλλους Ρομά να βρουν σπίτι, τους βοηθάει σε διαδικαστικά θέματα. «Ξέρω πόσο δύσκολη είναι η ζωή σε ένα άγνωστο περιβάλλον. Βοηθάω οικογένειες να έρθουν σε επαφή με τις αρχές. Ξέρω πόσο σημαντική είναι η δουλειά που κάνω γιατί είναι ένα καλό παράδειγμα για άλλους Ρομά» λέει.

Ο Αουρέλ πιστεύει ότι είναι σημαντικό οι Ρομά να δείχνουν τη θέληση τους να ενσωματωθούν στην ευρύτερη κοινωνία. «Είναι σημαντικό να πείσουμε άλλους Ρομά ότι δεν είναι ποτέ αργά να αλλάξουν τα πράγματα και να πετύχουν αυτό που θέλουν».

Για την Ντότσι από το Ράβενσμπουργκ της Γερμανίας η μουσική ήταν αυτή που κατάφερε να σπάσει αλυσίδες και σύνορα. Είναι τραγουδίστρια τζαζ, υποδιευθύντρια της MKO Romnokher Berlin και ιδρύτρια του Εθνικού Συμβουλίου Ρομά και Σίντι Βερολίνου-Βραδεμβούργου.

«Είχα ευτυχισμένη παιδική ηλικία γεμάτη αγάπη και μουσική. Αλλά στο σχολείο πάντα ήμουν η διαφορετική και έπρεπε να ξεπεράσω ένα σωρό εμπόδια για να ενταχθώ και να νιώσω αποδεκτή» λέει.

«Οι Σίντι και οι Ρομά υπέφεραν αδικίες και δεν θα πρέπει να είναι άλλο θύματα. Διεκδικούμε να μας συμπεριφέρονται σαν υπεύθυνους και ίσους πολίτες χωρίς περιορισμούς στα ανθρώπινα δικαιώματά μας» προσθέτει.

Και είναι η μουσική με την οποία η Ντότσι κατάφερε να βρει τον τρόπο και να προσπεράσει τα σύνορα που βάζουν οι άνθρωποι στους ανθρώπους. «Οι περισσότεροι ξέρουν ελάχιστα για την κουλτούρα μας και τη ζωή μας. Έτσι η δουλειά μου είναι να καταπολεμώ αυτές τις προκαταλήψεις και να μάχομαι κατά των αρνητικών στερεοτύπων» καταλήγει.

Η Εύα κατάγεται από την Ουγγαρία και προέρχεται από μια οικογένεια μουσικών. Η περηφάνια για τις ρίζες της ήταν πάντα οδηγός της στη ζωή. Σήμερα στα 25 της εργάζεται στο Βερολίνο ως κοινωνική λειτουργός και βοηθά γυναίκες, Ρομά και μη, που είναι τοξικομανείς και ιερόδουλες.

«Τα κορίτσια με εμπιστεύονται πολύ, μου λένε πολλά πράγματα για τη ζωή τους και τη δουλειά τους. Αμέσως μόλις καταλαβαίνουν ότι είμαι Ρομά, νιώθουν περισσότερο οικεία μαζί μου» λέει.

Η μητέρα της Εύα είναι καθαρίστρια και ο πατέρας της μουσικός της τζαζ. Η ίδια μεγάλωσε με το όνειρο να έχει κάποτε δικό της δωμάτιο και ένα σπίτι με δικό του μπάνιο.

«Παρά το ότι μεγάλωσα μόνο με τη μητέρα μου, τα παιδικά μου χρόνια ήταν όμορφα. Δεν ήταν πάντα εύκολα, όμως, να είμαι η μοναδική Ρομά στο σχολείο μου» λέει. Η Εύα, όμως, είχε την τύχη να έχει ένα σπουδαίο δάσκαλο που την ενθάρρυνε να είναι υπερήφανη για την καταγωγή της και να σπουδάσει.

«Έχουμε όλοι «αποσκευές» από το παρελθόν μας. Δεν έχει σημασία πώς μεγαλώνουμε, αλλά πού μπορούμε να φτάσουμε εάν δεν εγκαταλείψουμε τα όνειρά μας» καταλήγει.

*Σήμερα στην Ευρώπη υπάρχουν έως και 12 εκατομμύρια Ρομά, αριθμός μεγαλύτερος από τον πληθυσμό τουλάχιστον 20 κρατών μελών της ΕΕ και οι οποίοι αποτελούν τη λιγότερο ευνοούμενη και στερούμενη πολιτικών δικαιωμάτων κοινότητα της ΕΕ.

Via : www.tovima.gr