της Αγγελικής Σπανού
Ότι το ΠΑΣΟΚ «τσιμπάει στις δημοσκοπήσεις» από την ώρα που αποφάσισε να συμμετάσχει στην κυβέρνηση με πολιτικά στελέχη και τον Ευ. Βενιζέλο ως αντιπρόεδρο είναι η αγαπημένη φράση των στελεχών που στηρίζουν την ηγεσία. Η αλήθεια είναι ότι το ΠΑΣΟΚ ευνοήθηκε σε κάποιο βαθμό από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ΔΗΜΑΡ μετά το «μπες-βγες» στην κυβέρνηση, ενώ παραδοσιακοί ψηφοφόροι του σκληρού πυρήνα συσπειρώθηκαν λόγω της επιστροφής στην εξουσία και της προσδοκίας για διευκολύνσεις πελατειακού χαρακτήρα.
Αλήθεια είναι επίσης ότι με βάση μετρήσεις που τέθηκαν πολύ πρόσφατα υπόψιν στελεχών της κεντροαριστεράς που δραστηριοποιούνται για την ανασυγκρότηση του ενδιάμεσου χώρου μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, το συρρικνωμένο ΠΑΣΟΚ έχει γεράσει και δεν ανανεώνει τα κύτταρά του. Ειδικότερα, δημοσκόπηση δείχνει ότι το κόμμα του Ευ. Βενιζέλου κινείται στο 2% στους ψηφοφόρους μεταξύ 35 και 44 ετών, ενώ αντλεί τις δυνάμεις του σχεδόν αποκλειστικά από τις ηλικίες άνω των 65.
Αντικειμενικά, είναι μια κατάσταση απογοητευτική για όσους θέλουν να ελπίζουν ότι το ΠΑΣΟΚ θα ανακάμψει. Πολύ περισσότερο που, όταν παρουσιαστεί (το Σεπτέμβριο, στη ΔΕΘ) η νέα προγραμματική συμφωνία Σαμαρά-Βενιζέλου, θα προστεθεί ένα ακόμη υπαρξιακό πρόβλημα για το κόμμα που μετρά τα περισσότερα χρόνια εξουσίας: Πώς θα διαφοροποιηθεί από τη ΝΔ όταν θα θα διεκδικήσει την ψήφο στις επόμενες εκλογές; Μιλώντας για την αλλαγή της αντιρατσιστικής νομοθεσίας που ξεχάστηκε στο ράφι;
Για όλους αυτούς τους λόγους οι διεργασίες που εξελίσσονται στο χώρο της κεντροαριστεράς το τελευταίο διάστημα, με κεντρική επιδίωξη τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα, που θα υπερβαίνει το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, αναγκάζοντάς τα κόμματα αυτά να αυτοδιαλυθούν τελικά για να υπαχθούν σε ένα συμμαχικό σχήμα, είχαν αποκτήσει κάποια δυναμική. Τόσο που από κάποιες πλευρές θεωρούταν θέμα λίγου χρόνου να εκδηλωθεί μια συγκροτημένη πρωτοβουλία, για έναν «ΣΥΡΙΖΑ της κεντροαριστεράς», ακριβώς για να πιεστούν οι πολλοί και φιλόδοξοι αυτοπροβαλλόμενοι ως πρωταγωνιστές του χώρου να κάνουν πίσω ή μπροστά αλλά με όρους συλλογικότερους.
Την ίδια ώρα, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης έχει προαναγγείλει πρωτοβουλία το φθινόπωρο για την ανασυγκρότηση του χώρου του «δημοκρατικού σοσιαλισμού» κλείνοντας κάθε παράθυρο συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ του Ευ. Βενιζέλου, αλλά αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο για συνεργασίες με πρόσωπα που ανήκαν στο ΠΑΣΟΚ ή συνδέθηκαν μαζί του αλλά τώρα βρίσκονται εκτός των τειχών.
Όλα αυτά ήταν ασφαλώς εν γνώσει του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και ΥΠΕΞ όταν αποφάσισε ότι είναι ώρα να διοργανώσει το ΙΣΤΑΜΕ μια μεγάλη εκδήλωση για την επέτειο της 3ης του Σεπτέμβρη, ακριβώς για να προλάβει τις εξελίξεις και να προηγηθεί. Η ιδέα ήταν ότι θα προσκληθούν -μεταξύ άλλων- πρόσωπα με αναφορά στην κεντροαριστερά αλλά υπερκομματικά χαρακτηριστικά προκειμένου να δημιουργηθούν εντυπώσεις πανστρατιάς. Η Α. Διαμαντοπούλου απάντησε αρνητικά, ο Ανδρέας Λοβέρδος θα κάνει δική του εκδήλωση την ίδια μέρα εγκαινιάζοντας τα κεντρικά γραφεία της «Συμφωνίας για τη Νέα Ελλάδα », ο Γ. Φλωρίδης δεν προσκλήθηκε, ο Νίκος Μπίστης θα είναι εκεί, ο Η. Μόσιαλος ανταποκρίθηκε και θα μιλήσει, θα επανεμφανιστεί και ο Στ. Μπένος. Αλλά, ασφαλώς, η παρουσία που θα κάνει τη διαφορά είναι αυτή του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη.
Στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ δεν παρέστη και εκείνη η απουσία του ήταν το αποκορύφωμα της ψύχρανσης των σχέσεών του με τον Ευ. Βενιζέλο τον οποίο είχε υποστηρίξει το 2007 στη μάχη για την ηγεσία εναντίον του ΓΑΠ. Στην εκδήλωση, όμως, της 3ης του Σεπτέμβρη θα πάει και θα μιλήσει, ενθαρρύνοντας με τη στάση του και άλλα στελέχη του κύκλου των εκσυγχρονιστών να ακολουθήσουν τα βήματά του.
Υπάρχουν δύο εκδοχές: Σύμφωνα με την πρώτη ανάλυση, ο απόηχος της φιέστας θα σβήσει μέσα σε ελάχιστα 24ωρα και το ΠΑΣΟΚ θα επιστρέψει στην προηγούμενη μουντάδα. Κατά την άλλη προσέγγιση, των πολιτικών φίλων του Ευ. Βενιζέλου, θα πρόκειται για το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση δημιουργίας μιας ελληνικής «Ελιάς» η οποία θα δοκιμαστεί στις επόμενες ευρωεκλογές. Σε μια τέτοια περίπτωση, το ΠΑΣΟΚ προφανώς και θα αποτελεί ηγετική δύναμη του συμμαχικού σχήματος, αλλά αν το αποτέλεσμα δεν είναι καλό, θα μπορεί να μετακυλήσει την ευθύνη, αν πάλι είναι καλό, θα μπορεί να υπογράψει την πατρότητα της «νίκης».
Όπως εξελίσσονται τα πράγματα, φαίνεται ότι ο Ευ. Βενιζέλος έκανε μια έξυπνη κίνηση, όχι για την ισχυροποίηση της επιρροής του ΠΑΣΟΚ στην κοινωνία αλλά της δικής του θέσης στο σύστημα. Καταφέρνει να προλάβει τον Κουβέλη, να διασπάσει τους διάφορους που κινούνται στην περιοχή, αφού άλλοι θα πάνε και άλλοι δεν θα πάνε, να δημιουργήσει εντυπώσεις επανασυσπείρωσης.
Το καλό του χαρτί είναι η απόφαση του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη να πάει και να μιλήσει στην εκδήλωση της 3ης του Σεπτέμβρη. Ακόμη και αν αναφερθεί από το βήμα αυτό στην ανάγκη δημιουργίας μίας νέας μεταρρυθμιστικής κεντροαριστεράς χωρίς να την ταυτίσει με το ΠΑΣΟΚ, ο Ευ. Βενιζέλος θα πάρει το λόγο αμέσως μετά για να χειροκροτήσει τον προλαλήσαντα, για να μεταφράσει δηλαδή τα λεγόμενά του κατά το δοκούν φέρνοντάς τα στα μέτρα του. Και ενδεχομένως για να επαναλάβει μια παλιά του φράση, ότι «το ΠΑΣΟΚ είναι γάτα εφτάψυχη που πιάνει ποντίκια».
Και πράγματι είναι υπό την έννοια ότι το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να έχασε τα περισσότερα αλλά όχι και την τεχνογνωσία της συμμετοχής στο παιχνίδι της εξουσίας -όσο ακόμη ασκείται με τους όρους του διαβόητου ελληνικού παλαιοκομματισμού.
Via : tvxs.gr
