ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΙΑΚΑΛΟΥ
ομότιμου καθηγητή Παιδαγωγικής
Ξεσηκώθηκαν οι εργοδότες και οι βιομήχανοι στη Γερμανία προειδοποιώντας για την οικονομική καταστροφή που θα επέλθει στη χώρα εξαιτίας ορισμένων πτυχών της οικονομικής πολιτικής που προτίθεται να ακολουθήσει η κυβέρνηση συνασπισμού της κυρίας Μέρκελ. Ακόμη και ο πρώην σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος, Γκέρχαρντ Σρέντερ, αισθάνθηκε την ανάγκη να μιλήσει δημοσίως για «πολιτική ανευθυνότητα», κατακεραυνώνοντας το ίδιο το κόμμα του. Τι είναι όμως αυτό που προκαλεί τόση ανησυχία και πανικό;
Ενας αποστασιοποιημένος παρατηρητής θα στοιχημάτιζε ότι η αιτία δεν μπορεί να είναι άλλη από την πρόσφατη μελέτη που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «δεν είναι οι χώρες της Νότιας Ευρώπης που απειλούν την οικονομική σταθερότητα», αλλά το γεγονός ότι «οι τράπεζες της Γερμανίας και της Γαλλίας χρειάζονται επιπλέον κεφάλαια ύψους 485 δισεκατομμυρίων ευρώ για να αντέξουν στις επόμενες κρίσεις» (Sueddeutsche Zeitung, 18 Ιανουαρίου 2014). Οι ερευνητές σημειώνουν: «Αν υπάρχουν ακόμη κρυμμένες βόμβες, αυτές αφορούν λιγότερο στις θεωρούμενες προβληματικές χώρες και περισσότερο σ’ εκείνες όπου δεν έψαχνε κανείς μέχρι σήμερα: στη Γερμανία, στη Γαλλία και στην Ιταλία». Με βάση αυτά τα δεδομένα οι φορολογούμενοι δεν αποκλείεται να κληθούν ξανά τα επόμενα χρόνια να «σώσουν» τις τράπεζές «τους».
Ομως δεν είναι αυτό το επίδικο θέμα. Είναι η συμφωνία που επιτεύχθηκε στο πλαίσιο της κυβέρνησης συνασπισμού να μπορούν να βγαίνουν στη σύνταξη «ήδη» σε ηλικία 63 ετών όσοι/ες έχουν συμπληρώσει 45 χρόνια πραγματικής εργασίας. Δηλαδή, ουσιαστικά, όσα άτομα δουλεύουν αδιάλειπτα από τα 18 τους χρόνια, και αδιάλειπτα πληρώνουν τις εισφορές τους στα ταμεία. «Επικίνδυνη πολιτική που απειλεί τη γερμανική οικονομία», προειδοποιούν οι εργοδότες, «πώς θα καλυφθούν αυτές οι λαϊκίστικες δωρεές;», αναρωτιέται η πλειοψηφία των ΜΜΕ, «άσχημο παράδειγμα για τις κυβερνήσεις των άλλων χωρών, που μπορεί να προκαλέσει κλυδωνισμούς σ’ ολόκληρη την Ευρώπη», εκτιμούν οι πολιτικοί αναλυτές. Αυτά συμβαίνουν στη Γερμανία, μία χώρα με οικονομία ΑΑΑ και εργοδότες που συσσώρευσαν αμύθητο πλούτο τα τελευταία χρόνια.
Αυτά συμβαίνουν παντού όπου κάποιοι έχουν την εξουσία να ερμηνεύουν με το δικό τους τρόπο και να επιβάλλουν τη ρήση «παντί τω έχοντι δοθήσεται, από δε του μη έχοντος και ο έχει αρθήσεται». Στον κόσμο τους, ανεξάρτητα από το τεράστιο μέγεθος πλούτου που παράγεται στον πλανήτη, εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα, εκατομμύρια αναζητούν καταφύγιο σε άλλα μέρη και βρίσκουν το θάνατο στα πελάγη, δισεκατομμύρια είναι οι άνεργοι που δεν έχουν «πού την κεφαλήν κλίνουν». Τώρα και οι «τυχεροί» με «απασχόληση» καλούνται να αποδεχτούν τη μετατροπή της «εργασίας» σε «ισόβια δουλεία».
Αναρωτιέμαι: πιστεύουν πράγματι ότι ο απάνθρωπος κόσμος τους έχει μέλλον;
Via : www.agelioforos.gr
