Καταδικαστέες από το σύνολο των πολιτικών κομμάτων οι επιθέσεις εναντίον δημοσιογράφων με αυτοσχέδιους εμπρηστικούς μηχανισμούς. Καταδεικνύουν εν τούτοις ότι οι δημοσιογράφοι έχουν γίνει στόχος διότι, προφανώς, έχουν πάψει, μερικοί, να εκφράζουν την κοινωνία. Έχουν γίνει όχι απλώς διεκπεραιωτές της είδησης, ούτε διαμεσολαβητές μεταξύ εξουσίας και κοινωνίας” έχουν προχωρήσει στο να προπαγανδίζουν το κυβερνητικό έργο, έργο που στρέφεται εναντίον των εισοδημάτων και των δικαιωμάτων των πολιτών.
Δεν γίνεται λόγος για τους πέντε δημοσιογράφους που δέχτηκαν την επίθεση, αλλά για τον ρόλο του δημοσιογράφου σήμερα. Η (μετ)εξέλιξη του δημοσιογραφικού επαγγέλματος σε εμπορική δραστηριότητα από ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με τη δημοσιογραφία έχει αλλάξει ριζικά το σκηνικό.
Η αυθαιρεσία των εργοδοτών (απολύσεις, περικοπές, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων… ) έχει επιφέρει γερές αναταράξεις όχι μόνο στο εργασιακό, αλλά και στη δεοντολογία και στη συνείδηση του κάθε δημοσιογράφου, που προκειμένου να μη χάσει τη δουλειά του απεμπολεί κεκτημένα χρόνων, χωρίς καμία αντίρρηση. Συνέπεια αυτού είναι να στερείται της κριτικής ματιάς, της έρευνας, της αποκάλυψης, της προστασίας όσων δεν έχουν φωνή και να μεταλλάσσεται σε φερέφωνο των εργοδοτών του, υπηρετώντας, εκών άκων τη διαπλοκή των εργοδοτών με ανθρώπους της εξουσίας των επιχειρήσεων.
Τα φαινόμενα είναι απογοητευτικά για τους ανθρώπους των media, κυρίως των ηλεκτρονικών. Εκεί, πλέον, οι δημοσιογράφοι έχουν καταντήσει διαφημιστές και πρωταγωνιστές διαφημίσεων, τιμητές, κυνηγοί μεταναστών, ιστορικοί, (υπερ)πατριώτες και λοιπά. Η όλη συμπεριφορά τους προκαλεί σύγχυση στην κοινωνία, που πλέον, δεν ξέρει από πού να γαντζωθεί για να ενημερωθεί πρωτίστως, αλλά και για να νιώσει κάποια ασφάλεια. Είναι τέτοιας έντασης η σύγχυση ώστε πολλές φορές η κοινωνία αναμένει τις πολιτικές εξελίξεις περισσότερο από δημοσιογράφους και λιγότερο από τα κυβερνητικά στελέχη.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι πρέπει να στραφεί εναντίον τους η οργή της κοινωνίας. Τα media σαφώς έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Πολλά ονόματα ιδιοκτητών έχουν εμπλακεί σε μεγάλα δημόσια έργα. Ευρωπαϊκά μέσα έφτασαν να αποκαλούν αυτά τα ονόματα ολιγάρχες διαπλεκόμενους.
Ο δημοσιογράφος δεν είναι εμπορικό προϊόν, αντίθετα, έχει χρέος να υπηρετεί την αλήθεια, μην υποκύπτοντας σε εργοδοτικές πιέσεις και πολιτικές συναλλαγές. Γνωστά, χιλιοειπωμένα αλλά είναι απαραίτητο να επανέρχονται στην επικαιρότητα, μιας και ο δημοσιογράφος ζει από την επικαιρότητα” ας μην την κατασκευάζει, όμως. Δεν είναι δυνατόν, τέλος, από τη μια να καταγγέλλεις τις ατομικές συμβάσεις με τον εργοδότη και την ίδια στιγμή να υπογράφεις εσύ ο ίδιος τέτοιες συμβάσεις.
Via : www.efsyn.gr
