«Η Ευρώπη του Μπαρόζο δεν είναι η δική μας Ευρώπη», είχε δηλώσει τον Ιούνιο του 2009 η τότε Γ.Γ. του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Μαρτίν Ομπρί, με αφορμή το «μαγείρεμα» των Βρυξελλών και των πρωτευουσών για την ανανέωση της θητείας του Πορτογάλου προέδρου της Επιτροπής.

Λίγες φωνές συμφώνησαν με την κόρη του Ζακ Ντελόρ, που ήταν και παραμένει ο μοναδικός πρόεδρος της Κομισιόν που έδωσε πολιτική οντότητα στο θεσμικό αυτό Οργανο, υποχρεώνοντας τους ηγέτες των κρατών-μελών να τρέχουν πίσω από τις προτάσεις του.

Μετά την αποχώρηση του Γάλλου πολιτικού άρχισε με ραγδαίο ρυθμό η παρακμή του Οργάνου που εδρεύει στο Μπερλεμόν.

Τα μεγάλα κράτη-μέλη αποφάσισαν να βάλουν φίμωτρο στην πολιτική φωνή της Κομισιόν που ενοχλούσε το Συμβούλιο Υπουργών και διόρισαν, ως διαδόχους του Ζακ Ντελόρ, πολιτικούς του χεριού τους που κολυμπούσαν στη μετριότητα.

Ετσι, η Επιτροπή κατέστη ένα καθαρά γραφειοκρατικό Οργανο χωρίς πολιτική φωνή και οράματα, με προέδρους τον Λουξεμβούργιο Ζακ Σαντέρ, τον Ιταλό Ρομάνο Πρόντι και τον Πορτογάλο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο.

Η περίπτωση του σημερινού προέδρου Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ φάνηκε διαφορετική, δημιούργησε αισιοδοξία ότι η Κομισιόν θα επανεύρει σταδιακά την πολιτική της υπόσταση, αλλά τελικά οι ελπίδες αποδείχτηκαν φρούδες. Απόδειξη, η κάλυψη του Λουξεμβούργιου στον Μ. Μπαρόζο μετά τη γνωστοποίηση της πρόσληψής του από την Goldman Sachs (G.S.), με το επιχείρημα «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό»…

Η πρόσληψη του Πορτογάλου από την αμερικανική εταιρεία προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στις Βρυξέλλες και πολλές φωνές υψώθηκαν για να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους για το αποκαλούμενο «σκάνδαλο Μπαρόζο». Υποκρισίες… Το 2004, η απόφαση για τον διορισμό του Πορτογάλου ελήφθη ομόφωνα από τους ηγέτες των κρατών-μελών.

Διότι, τους βόλευε. Ούτε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ακούστηκαν, εκτός λίγων εξαιρέσεων, φωνές κατά της επιλογής Μπαρόζο. Αλλά και μετά την ολοκλήρωση της πρώτης θητείας του, στην οποία έδειξε πόσο ανύπαρκτος και παράλληλα επικίνδυνος ήταν, οι ηγέτες ανανέωσαν τον Ιούνιο 2009 πάλι ομόφωνα τη θητεία του, ενώ και πάλι λίγες φωνές ακούστηκαν κατά της επιλογής αυτής στο Ευρωκοινοβούλιο.

Η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) υποστήριξε με θέρμη, λόγω κομματικής συγγένειας, την ανανέωση της θητείας του Πορτογάλου, η ομάδα των Σοσιαλιστών χωρίστηκε στα δύο και μόνο οι Οικολόγοι και η Αριστερά τάχθηκαν κατά. Τότε ήταν που ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, απευθυνόμενος στο ΕΛΚ και τους Σοσιαλιστές, αναφώνησε: «παίζετε θέατρο».

Ο Πορτογάλος ήταν αποδεκτός διότι προερχόταν από τις τάξεις των Χριστιανοδημοκρατών, έπειτα από μία περίοδο νεανικού φλερτ με την άκρα Αριστερά, και είχε ταχθεί επανειλημμένα υπέρ της προάσπισης των διατλαντικών σχέσεων.

Αλλωστε, ήταν από τους πολιτικούς της «γηραιάς ηπείρου» που υποστήριξαν τα σχέδια του Αμερικανού προέδρου Τζορτζ Μπους στον πόλεμο του Ιράκ και το απέδειξε εμπράκτως με τη διοργάνωση της Συνάντησης των Αζορών και την αποστολή πορτογαλικής στρατιωτικής δύναμης στο Ιράκ.

Στη Συνάντηση των Αζορών έπαιξε, ως πρωθυπουργός της Πορτογαλίας, τον ρόλο του οικοδεσπότη με φιλοξενούμενους τον Αμερικανό πρόεδρο Τζορτζ Μπους, τον Βρετανό πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ και τον Ισπανό Χοσέ Μαρία Αθνάρ. Δεν είναι τυχαίο το παρατσούκλι που κουβαλά συνεχώς: «Το γκαρσόνι των Αζορών»…

Οταν διορίστηκε υποσχέθηκε ότι θα διατηρηθεί ο περίφημος «κώδικας συμπεριφοράς» των επιτρόπων, που καθιερώθηκε από τον Ρομάνο Πρόντι.

Ο Ζοζέ Μπαρόζο, σε επιστολή του προς κάθε επίτροπο, ανέφερε ότι θα δώσει ιδιαίτερη σημασία στην τήρηση του εν λόγω «κώδικα» και υπενθύμισε ότι το κοινό συμφέρον της Ε.Ε. πρέπει να υπερισχύει του εθνικού και προσωπικού. Τώρα, όλα αυτά προκαλούν γέλια, αλλά αυτός που γελάει περισσότερο είναι ο Πορτογάλος και φυσικά η G.S.

Επί εποχής Μπαρόζο, ο οποίος, μην ξεχνάμε, ήταν κατ’ εξοχήν επιλογή του Βερολίνου και του Παρισιού, προέκυψαν προβλήματα «κώδικα συμπεριφοράς». Η τότε Δανέζα επίτροπος για τη Γεωργία Μαριάν Φίσερ Μπόελ ήταν ιδιοκτήτρια μεγάλης γεωργικής εταιρείας στη Δανία, η οποία έπαιρνε επιδοτήσεις από την Ε.Ε.

Ο Μπαρόζο είχε παραπέμψει το όλο θέμα στη νομική υπηρεσία της Επιτροπής, η οποία βρήκε τρόπο να το «κουκουλώσει».

Διαχειριστής της γεωργικής εκμετάλλευσης ήταν ο σύζυγος της επιτρόπου και όχι η ίδια, η οποία εμφανίστηκε μόνο ιδιοκτήτρια. Κατά τη νομική υπηρεσία, λοιπόν, δεν υπήρχε ασυμβίβαστο διότι δεν έπαιρνε τις κοινοτικές επιδοτήσεις η Δανέζα αλλά ο σύζυγός της…

Προετοιμασία

Αλλη περίπτωση, η τότε Ολλανδέζα επίτροπος Ανταγωνισμού Νέλι Κρους, που ήταν πρώην διοικητικός σύμβουλος σε… 25 μεγάλες επιχειρήσεις, οι περισσότερες πολυεθνικές. Τελικά, διατήρησε το σημαντικό χαρτοφυλάκιό της, και μετά την αποχώρησή της από την Κομισιόν προσελήφθη αμέσως από πολυεθνικές εταιρείες.

Ο Ζοζέ Μπαρόζο είχε δικαιολογήσει την παραμονή της Νέλι Κρους στο ίδιο χαρτοφυλάκιο, δηλώνοντας ότι η Ολλανδέζα έδωσε… όρκο ότι δεν πρόκειται να αναμιχθεί σε φακέλους που αφορούν τις επιχειρήσεις στις οποίες ήταν πριν διοικητικός σύμβουλος. Και της έπλεξε το εγκώμιο ότι «είναι πολύ καλή στη δουλειά της». Προετοίμαζε το δικό του άλμα.

Αλλά, ο Πορτογάλος είχε δείξει τις προτιμήσεις του από πολύ καιρό. Τον Απρίλιο 2005 ξέσπασε το σκάνδαλο Λάτση, όταν ο Μπαρόζο είχε περάσει οικογενειακά διακοπές στη θαλαμηγό τού επιχειρηματία Σπύρου Λάτση. Η απάντηση; Η αποδοχή της πρόσκλησης δεν παραβιάζει τον κώδικα συμπεριφοράς των μελών της Επιτροπής ούτε την κοινοτική Συνθήκη.

Και αυτό διότι ο Σπύρος Λάτσης ήταν φίλος από τα φοιτητικά χρόνια του Πορτογάλου και η αποδοχή της κρουαζιέρας αποτελεί μέρος της ιδιωτικής του ζωής.

Αλλά, ο Μπαρόζο δεν είναι ο μόνος που προτίμησε την αγκαλιά των πολυεθνικών. Προηγήθηκαν ο Γερμανός επίτροπος Μπάνγκεμαν («Τελεφόνικα»), ο συμπατριώτης του Φερχόιγκεν και άλλοι, ενώ μην ξεχνάμε υπάλληλος της G.S. διετέλεσε ο σημερινός πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι και ο Ιταλός επίτροπος Μάριο Μόντι.

Κάτι δεν πάει καλά, λοιπόν, στο «βασίλειο των Βρυξελλών», οι αξιωματούχοι του οποίου έχουν ενσωματωθεί στον κόσμο των επιχειρήσεων.

Via : www.efsyn.gr