της Μαρίας Αρβανίτη Σωτηροπούλου
Η είδηση ήταν αποκαρδιωτική. Οι Βούλγαροι ψήφισαν υπέρ των πυρηνικών εργοστασίων, ενώ εξακολουθεί και λειτουργεί το απαρχαιωμένο, επικίνδυνο Κοζλοντούι και ενώ είχε σταματήσει η κατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου στο Μπέλενε λόγω του τεράστιου κόστους. Ας σημειωθεί ότι, λόγω των μετεωρολογικών συνθηκών της περιοχής (βόρεια ρεύματα), η Ελλάδα απειλείται περισσότερο από κάποιο ατύχημα.
Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας θεωρείται συνέπεια της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης στη χώρα και θα πρέπει να μας ανησυχεί ιδιαίτερα. Οι άνθρωποι οι οποίοι οδηγούνται στην εξαθλίωση και αντιμετωπίζουν άμεσα το φάσμα του θανάτου από πείνα είναι φυσικό να αδιαφορούν για τις απώτερες επιπτώσεις της ραδιενέργειας στους ίδιους, τα παιδιά τους ή το περιβάλλον. Επιπρόσθετα το οικονομικό λόμπι τάζει τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης και την υπερκάλυψη των ενεργειακών τους αναγκών με “φθηνή” εξαγώγιμη ενέργεια.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, κάθε λαός είναι δυνατόν να ψηφίσει όπως οι Βούλγαροι. Ας θυμηθούμε ότι το ίδιο είχε συμβεί και με τους Ιάπωνες, που, αν και είχαν βιώσει τη φρίκη της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι υπερασπίζονταν την “ειρηνική” χρήση των πυρηνικών μέχρι που έπαθαν τη Φουκουσίμα.
Έτσι, ενώ στην Ιαπωνία συνεχίζεται η διαρροή ραδιενέργειας, με αποτέλεσμα να αλιεύονται ψάρια με ραδιενέργεια 2.500 φορές περισσότερο του επιτρεπόμενου ορίου και από την Αμερική μέχρι την Ανταρκτική εξακολουθούν να μετρούν στις ακτές την αύξηση της ραδιενέργειας, την ώρα που και η Τουρκία εμμένει στην κατασκευή νέων πυρηνικών εργοστασίων, στην Ελλάδα (σε αντίθεση με τον πανικό από το Tσέρνομπιλ) παρατηρείται εφησυχασμός.
Ο περισσότερος κόσμος δεν κατανοεί το γιατί η Φουκουσίμα θεωρείται σοβαρότερο πυρηνικό ατύχημα από το Tσέρνομπιλ και είναι νίκη του πυρηνικού λόμπι η υποβάθμιση στο μυαλό των πολιτών του κινδύνου σε τοπικό πρόβλημα της Ιαπωνίας.
Γιαυτό είναι χρήσιμο να γίνει κατανοητή η διαφορά ανάμεσα στο Tσέρνομπιλ και τη Φουκουσίμα. Στο Tσέρνομπιλ η έκρηξη έγινε προς τα πάνω εκτοξεύοντας τεράστιες ποσότητες ραδιενέργειας στην ατμόσφαιρα, η οποία, αν και έκανε το γύρο της Γης, μετά τον ενταφιασμό του αντιδραστήρα -ο οποίος εξακολουθεί να «βράζει»- και την επανακατασκευή της σαρκοφάγου κατακάθισε κυρίως στην Ευρώπη, όπου μέχρι σήμερα μετράμε αυξημένα επίπεδα ραδιενεργών στοιχείων.
Αντίθετα, στη Φουκουσίμα, λόγω «ανθρώπινου λάθους» -όπως είπε στο πόρισμα η ιαπωνική κυβέρνηση-, τέσσερις τουλάχιστον πυρηνικοί αντιδραστήρες «έλιωσαν» προς τα κάτω προκαλώντας τη μεγαλύτερη ραδιενεργό ρύπανση των ωκεανών και εξακολουθούν να βυθίζονται σαν καυτή μάζα στο υπέδαφος μολύνοντας υπόγεια ύδατα όπου τα συναντούν, ενώ αποδείχθηκε ότι (και τα 54) τα πυρηνικά εργοστάσια όλα παρουσίασαν προβλήματα ασφάλειας, γι’ αυτό και, παρά τα τεράστια ενεργειακά προβλήματα (το 30% της ενέργειας προερχόταν από πυρηνικά εργοστάσια), σταδιακά όλα έκλεισαν.
Σήμερα 6.770.000 άνθρωποι παραμένουν σε υψηλά μολυσμένες περιοχές 870 τ.χλμ. πέραν της ζώνης εκκένωσης και εκτίθενται σε υψηλή ραδιενέργεια μέχρι και 200 φορές πάνω του φυσιολογικού υπεδάφους κατά το πρώτο έτος της καταστροφής.
Εν τούτοις η μεγαλύτερη απειλή είναι η συνεχιζόμενη εσωτερική έκθεση σε τροφή και νερό ή η εισπνοή ραδιενεργών ισοτόπων. Η μόλυνση ανιχνεύεται σε τερατώδεις ποσότητες σε κάθε είδους φρούτα και λαχανικά, κρέας, ψάρι, θαλασσινά, ρύζι, τσάι και νερό, ακόμη και μέσα στο Τόκιο. Ας σημειωθεί ότι η κατανάλωση μόνο 500 γρ. μολυσμένων λαχανικών προκαλεί εσωτερική έκθεση 100 φορές μεγαλύτερη από την ετήσια επιτρεπόμενη δόση και 200 φορές μεγαλύτερη για τα παιδιά.
Τα παιδιά απειλούνται περισσότερο επειδή έχουν μεγαλύτερη ραδιοευαισθησία και τα σώματά τους εκτίθενται περισσότερο σε μεγαλύτερη δόση. Η απόφαση να αυξηθούν τα επιτρεπόμενα όρια από το 1 στα 20 mSv/ έτος αυξάνει την έκθεση των παιδιών και, ενώ δεν είχαν διανεμηθεί ταμπλέτες ιωδίου, αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου θυρεοειδούς λόγω της έκθεσης σε Ι-131.
Αν και στο Τσέρνομπιλ κατηγορήθηκε η «σοβιετική» οπισθοδρομική τεχνολογία για την ελλιπή ασφάλεια, στη Φουκουσίμα η αμερικανική τεχνολογία και η ιαπωνική συνέπεια στην τήρηση κανόνων αποδείχθηκαν εξίσου ανεπαρκείς, ενώ η στάση της ιαπωνικής κυβέρνησης αποδείχθηκε το ίδιο ανεύθυνη και υποκριτική. Μετά το Τσέρνομπιλ είδαμε αξιωματούχους στην Ευρώπη να τρώνε on camera φρέσκιες φράουλες και μετά τη Φουκούσιμα στην Ιαπωνία σούσι για νʼ αποδείξουν την δήθεν ανυπαρξία ρύπανσης στα τρόφιμα, ενώ και στις δυο φορές έγινε αύξηση των επιτρεπόμενων ορίων ραδιενέργειας -ακόμη και δεκαπλασιασμός! για τις αυλές των παιδικών σταθμών!!- για να περιοριστούν οι λαϊκές αντιδράσεις.
Δεν υπάρχει ασφάλεια στα πυρηνικά. Από την εξόρυξη του ουρανίου, τις πυρηνικές δοκιμές, τις βόμβες, τα ατυχήματα, τα ραδιενεργά απόβλητα και τα όπλα απεμπλουτισμένου ουρανίου, όλος ο επικίνδυνος κύκλος των πυρηνικών όπλων και εργοστασίων σε αμφίδρομη σχέση στραγγαλίζει την υγεία του πλανήτη μας.
Η πυρηνική ενέργεια δεν είναι ούτε πράσινη ούτε φθηνή ούτε ασφαλής. Καιρός πια να απαιτήσουμε τώρα τον τερματισμό αυτού του παραλογισμού. Αρκεί να αντισταθούμε όλοι στα οργανωμένα συμφέροντα, που προωθούν και εξακολουθούν να στηρίζουν την πυρηνική τεχνολογία. Παρά τις τραγικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, οι Έλληνες πολίτες δεν πρέπει ποτέ να φθάσουν στο σημείο που έφθασαν οι Βούλγαροι γείτονές μας. Να επιλέξουν τα πυρηνικά σαν δήθεν διέξοδο από την οικονομική κρίση. Ο κίνδυνος δεν είναι μικρός. Η χώρα μας διαθέτει περιοχές, όπως το Παγγαίο, πλούσιες σε ουράνιο. Τώρα που όλα ξεπουλιούνται, ο κίνδυνος καραδοκεί. Ειδικά για τη γειτονιά μας απαιτούμε από την ελληνική κυβέρνηση -μέσω των υπαρχόντων θεσμών της Ε.Ε.- να απαιτήσει το σταμάτημα κατασκευής κάθε πυρηνικού εργοστασίου τώρα.
Via : www.avgi.gr
