του Κώστα Χλωμούδη *
Με τα προβλήματά της… αλλά Δημοκρατία…
Έχουν περάσει από το 1967 ακριβώς 57 χρόνια…·
Δεν ήμουν παρά ένα παιδί 10 ετών.
Αργότερα, μετά την πτώση της Χούντας (και σε κάθε περίπτωση ατομικά και συλλογικά ως κοινωνία πολιτικά πιο ώριμοι), καταλάβαμε ότι το πραξικόπημα προέκυψε μέσα από τις δικές μας αδυναμίες ως χώρα και από πρακτικές που εφάρμοζε το ίδιο το πολιτικό μας σύστημα, με τη προφανή, σιωπηρή ή εμφανή, συναίνεση εκμετάλλευσης, για τις γεωπολιτικές τους στρατηγικές, από τους ισχυρούς διεθνείς παράγοντες της εποχής…
Επειδή όμως η Δημοκρατία σε ένα τόπο δεν είναι πάντα δεδομένη, καλό είναι η κοινωνία να επαγρυπνά…
Θέματα όπως οι τηλεφωνικές υποκλοπές, οι απαξίωση αρχών του κράτους δικαίου, η διεύρυνση των ανισοτήτων υπέρ των ισχυρών του πλούτου, η υποβάθμιση της αξίας προστασίας του περιβάλλοντος μπορεί να μην καταλύουν τη Δημοκρατία, σίγουρα όμως την αποδυναμώνουν και πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε ως κατάλοιπα εκείνης της εποχής, που πρέπει να ξεριζωθούν.
Ας τιμούμε λοιπόν (ζωντανούς ή νεκρούς) όσους/ες, Πολίτες, βρήκαν τον τρόπο να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο απεχθές καθεστώς εκείνης της επταετίας.
Πολίτες, άντρες και γυναίκες, της πολύμορφης και διασπασμένης Αριστεράς, μαζί με το προοδευτικό Κέντρο, δημοκράτες Δεξιούς και κάθε λογής Πολίτες…
Η Χούντα της εφταετίας 68-74, έγινε, δυστυχώς, ανεκτή από μεγάλο τμήμα της κοινωνίας, παρά το γεγονός ότι σημαντικός αριθμός πολιτών, ανδρών και γυναικών, αντιστάθηκε με διάφορους τρόπους…
O Μανόλης Αναγνωστάκης είχε σημειώσει για αυτό:
«… Φοβάμαι τους ανθρώπους
που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια
κραυγάζοντας «Δώστε τη χούντα στο λαό»…»
Η συμμετοχή μας στις διαδικασίες της σημερινής μας δημοκρατίας, είναι σημαντική υποχρέωση και Δικαίωμα του Πολίτη.
Πράγματι τα κόμματα ως θεσμός της Δημοκρατίας περνούν κρίση και για την ακρίβεια μεταμορφώνονται σε κάποιο «άλλο» επίπεδο…
Η αξία του μέλους ενός κόμματος έχει υποβαθμιστεί και προσδιορίζεται μόνον στο επίπεδο της συμμετοχής του για να εκλεγεί δημοψηφισματικά ο κάθε αρχηγός…
Αντί για την αξιοποίηση μελών, με δοκιμασμένη την γνώση, την συνέπεια, την συμβολή, την εμπειρία, τον εθελοντισμό και την συμμετοχή τους στα κοινά, άντε και με βάση την «αριστεία», χρήζουν ως υποψήφιους εκπροσώπους για αιρετές θέσεις, «διάσημες» περσόνες, όποιου φύλου, περισσότερο ως ψηφοσυλλέκτες, ανεξαρτήτως προγραμματικών δεσμεύσεων και εναλλακτικών προγραμμάτων αλλαγής στην κοινωνία.
Δεν διστάζουν δε δυστυχώς, να εμπλέκουν και θέματα «εθνικής σημασίας», όπως αυτό με την υποψηφιότητα Φρέντι Μπελέρη…
Θέματα όμως που αντί να μας απομακρύνουν, πρέπει να μας ενεργοποιούν για την συμμετοχή μας…
Η Δημοκρατία θέλει διαρκή επαγρύπνηση και συμμετοχή…
Στις ευρωεκλογές στέλνουμε τα μηνύματα μας και ψηφίζουμε για τη Δημοκρατία στη χώρα μας και την Ευρώπη μας.
