ΔΕΘέλω λέμε!

Του ήρθε το χαρτί Παρασκευή. Σήμερα Δευτέρα πρέπει να βρίσκεται στην Κρήτη, στη νέα του θέση. Φιλόλογος. Μέχρι τώρα στην Αθήνα. Δύο μικρά παιδιά, γυναίκα. Η γυναίκα έβαλε τα κλάματα. Τι θα κάνω μόνη μου με δύο παιδιά; Βοήθειες, μαμάδες, από πουθενά. Εκείνος πρέπει να φορέσει το χακί και να φύγει για το μέτωπο. Μέχρι τη Δευτέρα να έχει βρει σπίτι, να έχει μεταφέρει τα πράγματά του και φρέσκος-φρέσκος να πάει να γνωρίσει τους μαθητές του. Τους λυπάμαι. Τους μαθητές του. Δεν θα εμπιστευόμουν την ψυχολογία ενός τέτοιου ανθρώπου ούτε για να μου πάει τα ρούχα στο καθαριστήριο, όχι να μου μάθει τα φιλολογικά. Ενοίκιο, τσιγάρα, πρόχειρο φαγητό, κοινόχρηστα, όλος ο μισθός. Κι όσοι αγαπάει, στην Αθήνα. Να μεγαλώνουν χωριστά. Να συνεχίζουν μόνοι. Για πόσο; Ποιος ξέρει; Και για έναν χρόνο να είναι, λίγο είναι; Αν με ρωτήσεις γιατί τα γράφω έτσι τηλεγραφικά και κοφτά, την ξέρεις την απάντηση. Για να σε συγκινήσω. Πιάνει καλύτερα αυτός ο δραματοποιημένος τρόπος γραφής.

Ο Πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη, σαν remake του Μαυρογιαλούρου, μιλάει για μία φανταστική χώρα. Πίνουν νερό στο όνομά σας, κύριε πρωθυπουργέ. Μ’ αγαπάνε, ε; Αν σας αγαπάνε; Σας λατρεύουν! Κι εγώ τους αγαπώ! Ο Άνθιμος καμαρώνει. Ο Ψωμιάδης γελάει. Έναν κουβά να ξεράσω! Με ζάλισε το ταξίδι στον χρόνο. Ήμουν μικρό παιδί στην Επταετία. Το μοτίβο ίδιο σαν ληγμένο πια ρεφρέν. Μη σκέφτεστε τι σας συμβαίνει αλλά τι θα μπορούσε να σας είχε συμβεί αν δεν ήμασταν εμείς. Επιχείρημα φοβισμένων. Όχι επηρμένων, φοβισμένων. Ο Βενιζέλος έχει άποψη και για τη Συρία. Βιάστηκε πολύ να μας τη «δείξει» και τώρα κουμπώνει τη ρόμπα του.

Κι έρχεται μια ολόκληρη γενιά, χαμένη μέχρι το κόκαλο, αλλά τουλάχιστον θα μάθει καλά τα φιλολογικά. Από ανθρώπους με όρεξη που αν θέλουν να είναι σωστοί με το λειτούργημά τους πρέπει να αγαπήσουν τη δουλειά τους. Να φροντίσουν τα «ξένα» παιδιά, να αφαιρεθούν, μπας και ξεχάσουν για λίγο τα δικά τους.

Σωθήκαμε όμως από την καταστροφή. Γλιτώσαμε τον όλεθρο. Από ‘δω και πέρα οι θυσίες θα βλαστήσουν. (Δηλαδή, τι εννοούν; Ότι θα βγάλουν κι άλλες θυσίες; Ποιον είχαν φιλόλογο;). Έχουμε την πίστη μας και τον Θεό με το μέρος μας. Έρχεται η ανάκαμψη. Πλεονάσματα, νέες θέσεις, ανακεφαλαιοποίηση, γκόμενες, ναρκωτικά… Λίγη υπομονή μόνο.

Και τον χειμώνα μας στα πρωινά του MEGA, Κωστόπουλος- Μανωλίδου (;). Με επίδομα τηλεθέασης. Some guys have all the luck. Είμαστε όλοι στριμωγμένοι σε μία χαλασμένη χρονοκάψουλα και πάμε στον διάολο.

ΤΕΛΟΣ
Μετάφραση: Νατάσσα Συρεγγέλα.

Via : www.protagon.gr