Ο κορυφαίος φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας βάλλει εναντίον των πολιτικών που ακολούθησε η Γερμανία κατά την περίοδο της κρίσης, αναζητάει έναν νέο… Τσόρτσιλ και αντιτίθεται στην άποψη της Αριστεράς ότι ο μοναδικός δρόμος είναι η έξοδος από το κοινό νόμισμα.
Με συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα Le Monde, ο Γερμανός διανοούμενος σημειώνει πως η χώρα του ακολούθησε ασυνείδητη πολιτική και χρησιμοποίησε την κρίση προς ίδιον όφελος. Ωστόσο, η μοναδική λύση για να βγει η Ευρώπη από το τέλμα περνάει και πάλι από τη Γερμανία.
Μιλάει για την κόπωση στην οποία έχει περιέλθει η Ευρώπη, λέγοντας: «Ο όρος «κόπωση» μου φαίνεται κατάλληλος: τόσο από πολιτική όσο και από οικονομική άποψη, η ΕΕ και ιδίως η ευρωζώνη βυθίζονται σε μια δίνη προβλημάτων για τα οποία είναι υπεύθυνες οι ίδιες. Την ατμόσφαιρα «κόπωσης», που επί χρόνια μετριάζει τον ενθουσιασμό, θα τη χαρακτήριζα σαν ένα μοιραίο μείγμα παράλυσης και διάλυσης».
Στη συνέντευξη εμφανίζεται να διαφωνεί με την άποψη της Αριστεράς για έξοδο από το ευρώ: «Η επιστροφή στα εθνικά νομίσματα συνιστά καταστροφικό σενάριο, σύμφωνα με τους οικονομολόγους. Ως κοινωνιολόγος, δεδομένης της προχωρημένης ολοκλήρωσης των κοινωνιών και των οικονομιών μας, δεν είμαι σε θέση ούτε καν να φανταστώ ότι μπορούμε ακόμη και να εξετάζουμε μια τέτοια ριζοσπαστική διάλυση. Η μοναδική οδός σωτηρίας για το κοινωνικό κράτος στην Ευρώπη είναι, κατά την άποψή μου, να περάσουμε από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα σε μια πολιτική ένωση».
Η εκμετάλλευση της Γερμανίας
Σκληρός με τις πολιτικές που ακολούθησε η κυβέρνηση της χώρας του εμφανίζεται ο Γιούργκεν Χάμπερμας. Εξ ου και η επίθεσή του εναντίον της είναι ισχυρή: «Αν η γερμανική κυβέρνηση είχε παίξει τον ρόλο μιας δύναμης τόσο κυριαρχικής όσο και υπεύθυνης, δεν θα είχε εκμεταλλευθεί τόσο ασυνείδητα τις πολιτικές κρίσεις των τελευταίων ετών προς όφελός της. Από την άλλη πλευρά, το κλειδί της εξόδου από την κρίση πρέπει να αναζητηθεί κυρίως στην ίδια τη γερμανική κυβέρνηση: αυτή θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει προ πολλού μια σοβαρή συζήτηση για τις μελλοντικές εναλλακτικές της Ευρώπης».
Ο κ. Χάμπερμας μιλάει και για τη γαλλογερμανική συνεργασία και την αναζήτηση ενός νέου Τσόρτσιλ: «Το γαλλογερμανικό ζεύγος, το οποίο μέσω μιας κοινής πρωτοβουλίας είναι το μοναδικό που μπορεί να βγάλει την ΕΕ από το τέλμα, έχει βαλτώσει. Ο θεσμικός συντονισμός της φορολογικής, οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής δεν μπορεί να επιτευχθεί με τεχνοκρατικά μέσα. Η απαραίτητη μεταβίβαση κυριαρχίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο απαιτεί έναν δημοκρατικό έλεγχο, συνεπώς μια κλίση της ζυγαριάς υπέρ του Ευρωκοινοβουλίου. Δυστυχώς δεν βλέπω κανέναν Τσόρτσιλ, κανέναν πολιτικό που θα είχε το απαιτούμενο κύρος να θέσει μια τέτοια αλλαγή σε κίνηση».
