-Το σχολείο μας, δυστυχώς, δεν έχει κεντρική θέρμανση…

-Ναι…

-Και αυτό θα ήταν ευχής έργο αν συνέβαινε.

-Άρα είστε με σώματα.

-Λειτουργούμε τώρα με κάποια ηλεκτρικά σώματα. Καλό θα ήταν…

Παρέμβαση: Πες όμως ότι είμαστε προχωρημένοι, ότι έχουμε τάμπλετ, διαδραστικό πίνακα

-Έχουμε ναι διαδραστικό πίνακα.

-Άρα έχετε τεχνολογικό εξοπλισμό πλήρη. Μπράβο.

Πρόκειται για την πλήρη απομαγνητοφώνηση της συνάντησης του πρωθυπουργού με τον δάσκαλο του χωριού Ανθηρό στα Άγραφα. Και είναι η αναπαράσταση του θεάτρου του παραλόγου, μεταξύ κυβέρνησης και κοινωνίας. Στην κοινωνία λείπουν τα βασικά, ο πρωθυπουργός δεσμεύεται για τα επόμενα. Το αν θα τα υλοποιήσει και αυτά, βέβαια, είναι άλλη κουβέντα, μιας και βρισκόμαστε σε προεκλογικό έτος, σε έτος δεσμεύσεων και όχι πράξεων.

Το «ελληνικό όνειρο»

Ο πρωθυπουργός έχει ξεκινήσει τις προεκλογικές περιοδείες, στις οποίες σαν άλλος Λούκυ Λουκ, μόνος και μοναχικός καβαλάρης, πηγαίνει να σώσει όποιον βρίσκεται σε κίνδυνο. Έτσι τον έχουν σκεφτεί. Το μήνυμά του είναι ότι κανείς δεν θα μείνει πίσω. «Δεν υπάρχουν πολίτες δύο ταχυτήτων. Όλοι έχουν ίδια δικαιώματα, ίδιες ευκαιρίες στην ανάπτυξη, ίδιες δυνατότητες προστασίας από το κοινωνικό κράτος» επανέλαβε σε δύο περιοδείες στα Άγραφα και την Καρδίτσα. Επιχειρεί, έτσι, μια αταξική προσέγγιση, για να αντλήσει ψηφοφόρους από όλες τις δεξαμενές, όπως και να αποσιωπήσει τη γενική αίσθηση ότι η δικαιοσύνη δεν είναι ίση για όλους –άλλους τους συλλαμβάνει και τους κλείνει στη φυλακή με μηδαμινά στοιχεία και άλλους τους αφήνει να συνεχίζουν τη δράση τους, παρά τις τρανταχτές αποδείξεις- η πρόσβαση στην υγεία δεν είναι ανοιχτή για όλους –πρώτη η Ελλάδα στην υπερβάλλουσα θνησιμότητα με 24,3%, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 12%- ότι ευκαιρίες κοινωνικής ανέλιξης δεν δίνονται σε όλους –έχουμε μπει σε οικονομικό σπιράλ φτωχοποίησης και εντάσεων στην κοινωνία.

Σε αυτό το γενικό συναίσθημα αδικίας και εγκατάλειψης, το επιτελείο του πρωθυπουργού τον βάζει να δεσμεύεται για ανάπτυξη, που δεν θα προλάβουμε να δούμε μέχρι την κάλπη, αλλά ευελπιστεί ότι θα τη νιώσουμε ως ανάγκη. Γέφυρες, δρόμους, ουρανοξύστες, εργοτάξια, τουρισμός… το «ελληνικό όνειρο». Αυτό που μόνο η Νέα Δημοκρατία μπορεί να μας δώσει την ευκαιρία να το κυνηγήσουμε, και αν είμαστε αρκούντως ικανοί και άξιοι να το καταφέρουμε. Ξεχνούν όμως ότι πια ο κόσμος θέλει να επιβιώσει, να βγάλει το χειμώνα, να αντέξει και οι παραπάνω διεκδικήσεις, δυστυχώς, έχουν μείνει πίσω. Και αυτό δεν είναι λαϊκισμός, όπως είναι η λάθος ανάγνωση της ΝΔ, αλλά ανάγκη επιβίωσης, που είναι πιο ισχυρή από το να κυνηγήσει κάποιος το «όνειρο».

Περικοπές οι πάντες και στα πάντα

Οι δημοσκοπήσεις είναι σαφείς. Σύμφωνα με την MRB το 53,5% των πολιτών προβλέπει επιδείνωση της προσωπικής τους οικονομικής κατάστασης τους επόμενους 12 μήνες (το ποσοστό αυτό ήταν 47,5% τον Μάρτιο), το 64,9% απαντά πως δεν τα βγάζει πέρα (ήταν 60,3%). Όπως καταγράφεται στην πανελλήνια έρευνα της Focus Bari, η ακρίβεια στις τιμές, η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα και η ενεργειακή κρίση αποτελούν τις κυρίαρχες ανησυχίες των πολιτών. Επίσης, το 97% (!) των πολιτών έχει κάνει περικοπές –τον Απρίλιο ήταν 70%- σε είδη πρώτης ανάγκης, αλλά και σε είδη ένδυσης, υπόδησης, διασκέδασης, κ.λπ. Να θυμίσουμε ότι το σύνθημα του κινήματος Occupy ήταν «είμαστε το 99%» και ήταν το 2011 όταν κατέρρευσε το «αμερικάνικο όνειρο», ως άπιαστο, καθώς ο πλούτος σωρεύεται στο 1%. Αυτή η αγανάκτηση και η ακραία φτωχοποίηση οδήγησε στο κίνημα των πλατειών και την ανάταση του κινήματος.

Συνεχίζοντας στα ευρήματα της Focus Bari, το 60% των πολιτών κάνει περικοπές λόγω ανεπαρκούς εισοδήματος και όχι προληπτικά –το ποσοστό ήταν 49% τον Απρίλιο. Όπως δηλώνουν κάνουν οικονομία στο ρέυμα/βενζίνη/πετρέλαιο (77%, ήταν 71% τον Απρίλιο), επανεξετάζουν τις ανάγκες τους (75%, ήταν 68%), αναζητούν εκπτώσεις (74%, ήταν 61%) και αγοράζουν τα απολύτως απαραίτητα (70%, ήταν 66%). Πώς θα καταφέρουν να μιλήσουν σε αυτούς τους πολίτες οι κυβερνώντες, όταν η επιχειρηματολογία τους είναι «έχουμε επαρκείς πόρους για το 2023, ώστε το κράτος να είναι κοντά στην κοινωνία αν χρειαστεί, για όσο χρειαστεί» (Χρ. Σταϊκούρας); Ή ακόμα χειρότερα πώς θα πειστούν οι πολίτες ότι αυτό που ζουν δεν είναι ύφεση; Όπως είπε ο υπουργός Οικονομικών «η Ελλάδα δεν συγκαταλέγεται στις χώρες που θα επιστρέψουν στην ύφεση». Μάλιστα, όπως είπε ο Κώστας Μελάς στον 98.4FM, επικαλούμενος τα στοιχεία του ΔΝΤ και τις δηλώσεις της επικεφαλής του Ταμείου «όσες χώρες δεν μπουν σε ύφεση, θα αισθανθούν ότι είναι». Βέβαια, για την Ελλάδα η Capital Economics προβλέπει ύφεση  «αλλά πολύ πιο ρηχή από ότι στην ευρωζώνη», προσθέτοντας δε πως η Ελλάδα έχει μακράν τον υψηλότερο δείκτη χρέους στην ευρωζώνη και επομένως περιορίζονται οι κινήσεις που μπορεί να κάνει.

Ας αφιππεύσει

Με αυτή τη σιγουριά ότι ό,τι λένε είναι στον αέρα, χτίστηκε και ο προϋπολογισμός. Ο οποίος, όπως τονίζει η Έφη Αχτσιόγλου, τομεάρχης Οικονομικών της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, σχεδιάστηκε «χωρίς καμία παρέμβαση στην αγορά, καμία αλλαγή στην τακτική της κυβέρνησης απέναντι στην αισχροκέρδεια, καμία μείωση στους έμμεσους φόρους». Η ίδια επανέλαβε τις παρεμβάσεις που προτείνει η αξιωματική αντιπολίτευση, για πραγματικό πλαφόν στην τιμή και πλαφόν στο κέρδος των παραγωγών ενέργειας στο 5%, για μείωση ΕΦΚ στα καύσιμα στον χαμηλότερο συντελεστή της ΕΕ και του ΦΠΑ στα τρόφιμα στο 6%, για αύξηση κατώτατου μισθού και ετήσια τιμαριθμική αναπροσαρμογή μισθών, για κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος. Στρέφοντας και πάλι το βλέμμα στις δημοσκοπήσεις (Interview), σχετικά με το τι μπορεί να κάνει η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της ενεργειακής ακρίβειας, το 55% πιστεύει ότι η λύση είναι η μείωση του ΕΦΚ και του ΦΠΑ, για όσο διάστημα χρειαστεί, το 35% προτείνει την επιβολή πλαφόν στις τιμές, ενώ μόλις το 6% θεωρεί ότι η κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει να στηρίζει την κοινωνία με τα επιδόματα.

Ο πρωθυπουργός θα πρέπει να αφιππεύσει, δεν μπορεί να πείσει ως φτωχός και μόνος καουμπόης. Δεν μπορεί να πείσει ως κοινωνικός ούτε ως δίκαιος. Δεν μπορεί, όσες φορές και να το επιχειρήσει, να εμφανιστεί ότι είναι με τους πολλούς και όχι με τους λίγους. Ο κόσμος ζητά θέρμανση και εκείνος βεβαιώνεται ότι υπάρχει διαδραστικός πίνακας. Πρόκειται για δύο κόσμους, που αναπόφευκτα συγκρούονται.

Πηγή :https://www.epohi.gr