H Έλι Σλάιν είναι η νέα πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος της Ιταλίας, η πρώτη γυναίκα αρχηγός τους, με το προφίλ της να προβάλλεται ως το αντίπαλον δέος της Τζόρτζια Μελόνι.
Η Έλι Σλάιν είναι η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει την ηγεσία της ιταλικής κεντροαριστεράς καθώς με 53,8% εκλέχθηκε γραμματέας του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος της χώρας στις εκλογές της περασμένης Κυριακής.
Η Ελι Σλάιν επικράτησε με ποσοστό 53,8% στην εκλογική διαδικασία στην οποία πήραν μέρος την Κυριακή πάνω από ένα εκατομμύριο μέλη και φίλοι των Δημοκρατικών.
Ο έτερος υποψήφιος, ο περιφερειάρχης της Εμίλια Ρομάνια, έλαβε το 46,2%. Συνεχάρη τη Σλάιν για την ξεκάθαρη νίκη της.
«Ο λαός των Δημοκρατικών είναι ζωντανός και είναι έτοιμος να σηκώσει και πάλι το ανάστημά του, με ξεκάθαρη γραμμή. Θέλουμε να αποτελέσουμε πρόβλημα για την κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι», δήλωσε η Σλάιν μετά την εκλογή της.
Ποια είναι η Έλι Σλάιν
Η 37χρονη βουλευτής η οποία εκλέχθηκε χθες στην ηγεσία του Ιταλικού Δημοκρατικού Κόμματος, σηματοδοτεί ένα ένα νέο ξεκίνημα στην ιταλική πολιτική, με τους γνωρίζοντες στη γείτονα να ελπίζουν ότι η ανάδειξή της σε αρχηγό του κόμματος θα φέρει μια αχτίδα ελπίδας για την ταλαιπωρημένη κεντροαριστερά, η οποία υπέστη μια καταστροφική ήττα στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου, κατά τις οποίες η Μελόνι και τη δεξιά της συμμαχία κατέκτησαν την εξουσία με μια σαρωτική νίκη.
Η ταυτότητά της αποτελεί από μόνη της ένα ενδιαφέρον σημείο. Η Σλάιν έχει τριπλή ιθαγένεια, Ιταλοαμερικανικής καταγωγής γεννημένη στην Ελβετία, μόλις 37 ετών, ανοιχτά bisexual και παθιασμένη φιλοευρωπαία που αυτοχαρακτηρίζεται ως «πραγματική» αριστερή που απευθύνεται στους πιο αδικημένους της κοινωνίας και όχι στις «ελίτ».
Ο πατέρας της Σλάιν είναι Εβραίος Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας, η μητέρα της Ιταλίδα καθηγήτρια νομικής. Η ίδια είναι πλέον το πρώτο ΛΟΑΤΚΙ άτομο που ηγείται του κεντροαριστερού μπλοκ της Ιταλίας. Ηταν η ίδια που το 2020 είχε αποκαλύψει ότι είναι αμφιφυλόφιλη σε μια δημοφιλή τηλεοπτική εκπομπή, ανακοινώνοντας ότι η σύντροφός της -εκείνη την περίοδο- ήταν γυναίκα. «Έχω αγαπήσει πολλούς άνδρες, έχω αγαπήσει πολλές γυναίκες. Αυτή τη στιγμή είμαι [σε σχέση] με μια γυναίκα και είμαι ευτυχισμένη», δήλωνε τότε η βουλευτής.
Τα ιταλικά ΜΜΕ λατρεύουν να την παρουσιάζουν ως την «αντι-Τζόρτζια Μελόνι» περσόνα της ιταλικής πολιτικής σκηνής και την συγκρίνουν συχνά με την γερουσιαστή των ΗΠΑ Αλεξάντρα-Οκάσιο Κορτέζ.
Οπως γράφει το Euronews, η πολιτική ταυτότητα της Ελι Σλάιν αποτυπώνεται τέλεια στον τρόπο που ανακοίνωσε πριν λίγο καιρό την υποψηφιότητά της για την ηγεσία του κόμματος των Δημοκρατικών.
Μιλώντας σε μια λέσχη στα προάστια της Ρώμης – εκτός της «ζώνης περιορισμένης κυκλοφορίας», μια μεταφορά που χρησιμοποιείται συχνά για να απεικονίσει την αστική ελίτ – ανακοίνωσε μια «προοδευτική, περιβαλλοντική και φεμινιστική» εκστρατεία για να προσφέρει μια «εναλλακτική λύση» στη νέα κυβέρνηση της Ιταλίας της οποίας ηγείται η Μελόνι. Κατά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς της, οι υποστηρικτές της τραγουδούσαν το «Bella Ciao» -τον αντιφασιστικό ύμνο της ιταλικής Αντίστασης.
Η Σλάιν, γράφει το Euronews, η οποία ανήκει στην πιο σοσιαλιστική πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος, στοχεύει να παρουσιάσει ένα φρέσκο και ενωτικό όραμα για την Αριστερά και την Ιταλία.
Ως κόμμα του οποίου οι ρίζες βρίσκονται σε μια συγχώνευση μεταξύ των κομμουνιστικών και χριστιανοδημοκρατικών παρατάξεων του παρελθόντος της Ιταλίας, το ιταλικό Δημοκρατικό Κόμμα θεωρείται συχνά ότι πάσχει από κρίση ταυτότητας, παραπαίοντας μεταξύ μιας πιο κεντρώας, οικονομικά φιλελεύθερης πτέρυγας και μιας πιοαριστερής.
Οι προηγούμενοι ηγέτες του κόμματος, ιδίως ο Ματέο Ρέντσι, έχουν συχνά κατηγορηθεί ότι αποφεύγουν τις αριστερές ρίζες του Δημοκρατικού Κόμματος. Ο επικρατέστερος αντίπαλος της Σλάιν στις εσωκομματικές εκλογές, ο Στέφανο Μπονατσίνι, θεωρείται κεντρώος.
Οι θέσεις της Σλάιν περιλαμβάνουν την καθιέρωση κατώτατου μισθού – μια πρόταση την οποία το Δημοκρατικό Κόμμα έχει υποστηρίξει, αλλά δεν κατάφερε να προωθήσει όσο βρισκόταν στην κυβέρνηση. Μιλάει για ένα πράσινο New Deal και για την επιστροφή του κόμματος στα συνδικάτα και τα προάστια των πόλεων, θέσεις που έχουν προκαλέσει άλλωστε και τη σύγκριση με την Κορτέζ.
Η φήμη της Σλάιν ως τολμηρής πολιτικού πεποιθήσεων που σπάει τις τάξεις του αποπνικτικού πολιτικού κατεστημένου της Ιταλίας έχει επίσης οδηγήσει τους σχολιαστές να τη βλέπουν ως την απάντηση της Αριστεράς στην Τζόρτζια Μελόνι, της οποίας η δική της μετεωρική άνοδος από το περιθώριο της ιταλικής πολιτικής αποδόθηκε στη χαρισματική της προσωπικότητα και τη μαζική της απήχηση.
Σπούδασε νομική στην Μπολόνια και ακολούθως μετέβη στις ΗΠΑ, όπου δούλεψε στις δύο άκρως πετυχημενες προεκλογικές εκστρατείες του Μπαράκ Ομπάμα, το 2008 και το 2012. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Ευρώπη, εντάχθηκε στην νεολαία του Δημοκρατικού Κόμματος με σημαία της τον ακιβισμό και εξελέγη ευρωβουλευτής το 2014.
Διαφωνώντας με τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις που πρωωθούσε η κυβέρνηση Ρέντσι αποχώρησε από το Δημοκρατικό Κόμμα και εντάχθηκε στο κόμμα δημιούργημα άλλων αποσχιθέντων με το όνομα Possible.
