Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, τούτη την ώρα 1.280.000 συμπολίτες μας είναι άνεργοι ενώ το 52% των νέων ανθρώπων αναζητά χωρίς ελπίδα εργασία. Πολλά νοικοκυριά δεν έχουν κανένα εργαζόμενο, 2.500.000 συμπολίτες μας ζουν κάτω από το όριο της σχετικής φτώχειας ενώ άλλα 3,8 εκατομμύρια βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας. Για όλους αυτούς λοιπόν πρέπει να μιλήσουμε εμείς. Δεν είναι αριθμοί, είναι ανθρώπινες ψυχές με αξιοπρέπεια και αυτές. Η ραγδαία φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας δεν είναι φυσική νομοτέλεια αλλά αποτέλεσμα των αδιέξοδων ασκούμενων πολιτικών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Πολιτικές, οι οποίες εξέφρασαν και υπηρέτησαν το «συνεπή» και ανελέητο πυρήνα του οικονομικού και κοινωνικού νεοφιλελευθερισμού. Πολιτικές οι οποίες μας οδήγησαν στα μνημόνια, τα οποία με τη σειρά τους, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν την κρίση αλλά τη βαθαίνουν και οδηγούν σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση, ανεργία, λιτότητα και αποδόμηση του κοινωνικού κράτους. Η αποδιοργάνωση του κράτους πρόνοιας, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η φορολογική μεταρρύθμιση που δεν ήρθε ποτέ, οι αλλαγές στο πολιτικό σύστημα που αφέθηκαν σε εύθετο χρόνο, η εκποίηση του δημόσιου πλούτου στο όνομα της προώθησης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, η διακυβέρνηση της χώρας με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, η αίρεση βασικών λειτουργιών του δημοκρατικού μας πολιτεύματος προκειμένου να συμπεριφερθούμε “υπεύθυνα”, δηλ. κατά το δοκούν των αγορών, σε ένα χωρίς τέλος και «έλεος» για τη χώρα φαύλο κύκλο απαιτήσεων των δανειστών, αποτελούν βασικά στοιχεία της κυβερνητικής πολιτικής που επιδεινώνουν την καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών. Η διέξοδος από την κρίση είναι υπόθεση των δυνάμεων, που στο πλαίσιο μιας κοινωνίας αλληλεγγύης, παράγουν και δημιουργούν και που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να εκφραστούν από την παρούσα κυβέρνηση. Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει. Άμεση διενέργεια βουλευτικών εκλογών. Δε νομιμοποιούνται οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος να διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας. Εμείς βεβαία βρισκόμαστε εδώ στο 3 ο έκτακτο συνέδριο μας μετά το επώδυνο εκλογικό αποτέλεσμα του κόμματος μας προκειμένου όλοι να ξεδιπλώνουμε την σκέψη μας και να συζητήσουμε σε βάθος τα αίτια της ήττας, της εξαΰλωσης μας. Τα πολιτικά κόμματα δεν είναι αυτοσκοπός και με βάση αυτή την παραδοχή τίθεται και το πρώτο ερώτημα: χρειάζεται η Δημοκρατική Αριστερά στην πολιτική ζωή; Σίγουρα δεν ήρθε στην πολιτική ζωή του τόπου για να ικανοποιήσει φιλοδοξίες τμήματος του στελεχιακού της δυναμικού. Όσοι και όσες συμμετείχαμε στην ίδρυσή της πρέπει να απαντήσουμε με ειλικρίνεια για τους λόγους που προσήλθαμε σε αυτό το εγχείρημα και αν εμμένουμε σήμερα στην αυτόνομη οργανωτική και πολιτική συνέχιση του εγχειρήματος ή αναζητούμε τη σωτηρία της ψυχής μας αλλού . Η διαχείριση της εκλογικής μας ήττας από την ηγεσία του κόμματος αλλά και την κοινοβουλευτική μας ομάδα δεν είναι η καλύτερη και είναι καθοριστικός παράγοντας της πορείας της Δημοκρατικής Αριστεράς με πρώτο διακύβευμα την οργανωτική και πολιτική της αυτοτέλεια. Δεν διαχειριστήκαμε με σοβαρότητα και σύνεση την εκλογική μας συντριβή . Το συνέδριο αυτό είναι η τελευταία μας ευκαιρία . Διαφορετικά, δεν είναι μακριά και η γελοιοποίηση μας. Η καθυστερημένη προσφυγή στην κομματική βάση, οι προσωπικές στρατηγικές, οι παραιτήσεις, η αμφισημία των επιλογών, οι αλλεπάλληλες και αλληλοσυγκρουόμενες δηλώσεις πληθώρας στελεχών μας καταδεικνύουν και το μέγεθος του προβλήματος. Το σύνθημα αλλαγή με ευθύνη έχει αναφορά και στην κοινωνία αλλά και στο κόμμα μας. Αλλαγή στον ηγετικό πυρήνα του κόμματος, στον πολιτικό μας σχεδιασμό , στην επικοινωνιακή μας πολιτική αλλά πάνω από όλα αλλαγή της πρότασης μας σχετικά με τις συμμαχίες μας για τη διακυβέρνηση της χώρας και την έξοδό της από την κρίση . H μεγάλη υποχώρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς στις ευρωεκλογές αποτέλεσε ένα οδυνηρό σοκ όχι μόνο για τα μέλη της αλλά και για ένα μέρος της κοινωνίας και αυτό το αίσθημα της κοινωνίας είναι ελπίδα για μας, μας ενθαρρύνει να συνεχίσουμε. Θεωρούμε πως η Δημοκρατική Αριστερά εξακολουθεί να είναι χρήσιμη για τη χώρα. Καταδικάζοντας πολιτικές που ασκήθηκαν στο πρόσφατο παρελθόν, που στην ουσία δεν ήταν τίποτα άλλο από την ακύρωση του πολιτικού μας σχεδίου στο όνομα ενός άκρατου κυβερνητισμού . Η Δημοκρατική Αριστερά αλλά και ιστορικά το ρεύμα ιδεών της Ανανεωτικής Αριστεράς σε όλες τις εκφάνσεις του ήταν πάντα και είναι αντίπαλο προς το φαύλο πολιτικό σύστημα, το πολιτικό προσωπικό που το συντηρούσε αλλά και τους κομματικούς – πελατειακούς μηχανισμούς που εξέθρεψε . Προσπαθήσαμε ως Δημοκρατική Αριστερά να αποσαφηνίσουμε τη σχέση των ιδεών της Αριστεράς με το πρόβλημα διεύθυνσης της υπαρκτής κοινωνίας. Για μας είναι επιτακτική ανάγκη η εθνική συνεννόηση των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων. Για να είναι αποτελεσματική μια νέα εθνική συνεννόηση είναι απαραίτητη η διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, με σημαντική την παρουσία της Αριστεράς. Η κοινωνική πλειοψηφία φαίνεται πως διαμορφώνεται μέσα από την αμφισβήτηση των αδιέξοδων ασκούμενων πολιτικών Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Αυτό που εμείς πρέπει να κάνουμε είναι να διαμορφώσουμε την προγραμματική βάση για την εναλλακτική προοδευτική – αριστερή διακυβέρνηση της χώρας. Η συνάντησή μας με το άλλο τμήμα της Αριστεράς που είναι προ των πυλών για τη διακυβέρνηση της χώρας θα είναι μια σχέση διαλόγου, συνθέσεων και αντιπαραθέσεων στην προσπάθεια διαμόρφωσης της προγραμματικής βάσης της νέας πλειοψηφίας. Αυτή είναι η βασική προϋπόθεση για μια άλλη πολιτική πρόταση σε προοδευτική αριστερή κατεύθυνση. H συνάντηση μας σε ένα εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση με την κοινωνία όρθια και την οικονομία ζωντανή, πρέπει να διασφαλίζει την ευρωπαϊκή μας προοπτική, όχι άκριτα αλλά με όρους δημοκρατίας και κοινωνικής συνοχής. Πρωταρχικός στόχος, η παραγωγική ανασυγκρότηση και η μεταρρύθμιση του κράτους. Διαδικασίες με ορίζοντα δεκαετίας, διαδικασίες οι οποίες θέτουν τα ζητήματα του προγραμματικού λόγου, των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών. Είναι αυτονόητο ότι στην πορεία αυτή η Ν.Δ. δεν αποτελεί στρατηγικό μας εταίρο και το ΠΑΣΟΚ , το οποίο σήμερα ταυτίζεται με το σύνολο των συντηρητικών πολιτικών, δε μπορεί να είναι συνομιλητής μας. Η διαμόρφωση και διατύπωση μίας εναλλακτικής προοδευτικής πρότασης εξουσίας δε μπορεί να γίνει με τον εγκλωβισμό μας στις διεργασίες της Κεντροαριστεράς , ούτε και με τα ευχολόγια περί αλλαγών στις ασκούμενες πολιτικές από τη σημερινή συντηρητική διακυβέρνηση, αλλά με προοδευτικές και αριστερές συμμαχίες για μία άλλη διακυβέρνηση. Η κρίση οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική και οικολογική, μας βάζει μπροστά σε μεγάλα ερωτήματα και μεγάλες προκλήσεις, που ζητούν απάντηση. Και ίσως η πιο σημαντική από αυτές τις προκλήσεις είναι εκείνη που σχετίζεται με την οικολογική κρίση, την οικονομική μεγέθυνση και την εργασία. Συντρόφισσες -οι Οφείλουμε να αναμετρηθούμε με το παρελθόν μας, να ριζώσουμε στην κοινωνία, να δώσουμε ζωτικό χώρο στις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, που παράγουν, δημιουργούν, επινοούν, καινοτομούν και να πείσουμε ότι η πολιτική είναι ταυτόχρονα πράξη και ηθική δέσμευση. Οφείλουμε να συμβάλλουμε σε ένα μεταρρυθμιστικό κίνημα που θα δημιουργήσει μια κοινωνία ισότητας ευκαιριών, πλουσιότερη πολιτισμικά και ηθικά, με μεγάλες καινοτομίες και εκσυγχρονισμούς στο πεδίο της παραγωγής των κοινωνικών, πολιτισμικών και περιβαλλοντικών αγαθών Μόνο έτσι μπορούμε επίσης, να δώσουμε προοπτική διάρκειας στο κόμμα μας. Η Δημοκρατική Αριστερά πρέπει να συνιστά ρήξη με τις κυρίαρχες πολιτικές και τις κατεστημένες λογικές, να προωθήσει ένα πλαίσιο πολιτικών που να αποτρέπουν την κοινωνική αποδόμηση, να ελαχιστοποιεί τις επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο, να προωθεί ώριμες αλλαγές, να δημιουργεί ευρύτερες συσπειρώσεις και πάντα βέβαια με στόχο η κοινωνία να σταθεί όρθια και η οικονομία να παραμείνει ζωντανή. Πρώτα από όλα βέβαια, να ξανασκεφτούμε τί ανάγκες ήρθαμε να καλύψουμε στην πολιτική ζωή του τόπου και πως διαχειριστήκαμε την ψήφο του ελληνικού λαού. Με την ίδρυση της Δημοκρατικής Αριστεράς δώσαμε τη δική μας απάντηση στο διογκούμενο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας για ριζική ανασυγκρότηση του πολιτικού πεδίου και διατύπωση μιας ολοκληρωμένης εναλλακτικής πρότασης εξουσίας. Η Δημοκρατική Αριστερά προσπάθησε να εκφράσει τους πολίτες, που αναζητούσαν ένα κόμμα στο χώρο της αριστεράς: • σύγχρονο στη δράση του, τολμηρό στις επιλογές του, ανανεωτικό στην πολιτική του και σε διαρκή οικολογική εγρήγορση, • που φιλοδοξεί να εκφράσει δυνάμεις της εργασίας, της γνώσης και της τεχνολογίας, του πνεύματος και του πολιτισμού, της οικολογίας και της νέας γενιάς. • που δεν αδιαφορεί για τη διακυβέρνηση της χώρας . • που χωρίς ασάφειες στον πολιτικό του λόγο, απαντάει στις προκλήσεις της εποχής αγνοώντας τις βεβαιότητες του παρελθόντος με εμπιστοσύνη στις ιδέες του και στον κόσμο του. Με αυτό το κόμμα, ο Ελληνικός λαός, το 2012 συναντήθηκε, το εμπιστεύτηκε και το τίμησε με την ψήφο του δυο φορές, το κατέστησε παράγοντα των πολιτικών εξελίξεων της χώρας σε μια ιδιαίτερα επώδυνη περίοδο για τον Ελληνικό λαό. Ο Ελληνικός λαός, στην κάλπη των Ευρωεκλογών, απέρριψε την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική . Αποδοκίμασε με την ψήφο του τα τρία κόμματα που το 2012 συγκρότησαν την κατ’ επίφαση τρικομματική κυβέρνηση του κ. Σαμαρά. Η Δημοκρατική Αριστερά συντρίφθηκε γιατί δεν έπεισε κανέναν για τους λόγους συμμετοχής της στην κυβέρνηση Σαμαρά. Τοποθετηθήκαμε από την κοινωνία στο κάδρο των κυβερνητικών, των συστημικών πολιτικών δυνάμεων. Η Δημοκρατική Αριστερά, απευθυνόμενη στον ελληνικό λαό προεκλογικά, ζήτησε εντολή για λύση και συμπύκνωσε τον πολιτικό της λόγο στο τρίπτυχο “για την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, με την οικονομία ζωντανή και την κοινωνία όρθια” Ο Ελληνικός λαός και στις δυο εκλογικές αναμετρήσεις μας έδωσε ένα καλό ποσοστό αλλά όχι εντολή για λύση. Η ηγεσία μας αποφάσισε τον Ιούνιο του 2012 να αναλάβει υπέρμετρες υποχρεώσεις σε σχέση και με τη θέση του κόμματος στη διάταξη των πολιτικών κομμάτων, όπως προέκυψε από τις εκλογές, αλλά και τον επιμερισμό ευθυνών για την ιστορική πορεία που οδήγησε την χώρα στη σημερινή κατάσταση. Διαφωνήσαμε με τη συμμετοχή στη συγκεκριμένη κυβέρνηση και θεωρούμε ότι οι εξελίξεις μας δικαίωσαν. Η συνάντηση μας στην κάλπη των ευρωεκλογών με τους έλληνες ψηφοφόρους στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση μετά τη συμμέτοχη μας στην κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου καταδεικνύει και το μέγεθος του λάθους της Δημοκρατικής Αριστεράς. Μπήκαμε σε λάθος κυβέρνηση , – με λάθος τρόπο , -πολιτευτήκαμε μέσα στην κυβέρνηση με λάθος πολιτική και τρόπο, – διαχειριστήκαμε δε την έξοδο μας από την κυβέρνηση λάθος . • Λάθος κυβέρνηση. Δεν υπήρχε καμιά δυνατότητα για πολιτική συμφωνία σε κοινό πρόγραμμα εξόδου της χώρας από την κρίση μεταξύ ΔΗΜΑΡ και Ν.Δ. Ενώ μπήκαμε σε κυβέρνηση “ειδικού σκοπού” εμείς μιλούσαμε συστηματικά για εξάντληση της τετραετίας δίνοντας την εντύπωση στρατηγικής συμπόρευσης με τη Ν.Δ. • Με λάθος τρόπο . Αφού είπαμε στον ελληνικό λαό πως τα αίτια της κρίσης που βιώνει είναι οι ασκούμενες πολιτικές των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και ότι δεν θα απενοχοποιούσαμε εμείς το πολιτικό προσωπικό που έχει ευθύνες για την κατάσταση της χώρας, πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις και πριν η πρώτη εντολή σχηματισμού κυβέρνησης φύγει από τα χέρια του Σαμαρά εμείς τρέξαμε να σώσουμε το υπάρχον πολιτικό προσωπικό και δυστυχώς όχι τη χώρα και το λαό. • Την έξοδο μας από την κυβέρνηση τη διαχειριστήκαμε με απαράδεκτο τρόπο λες και η μοναδική μας αγωνία ήταν η εξυπηρέτηση των σχεδιασμών των χωροτακτών της πολιτικής ζωής του τόπου και η πολιτική επιβίωση μέρους των στελεχών μας σε άλλα πολιτικά σχήματα. • Πολιτευτήκαμε με λάθος τρόπο και πολιτική ως κυβερνητικοί εταίροι, συμμετείχαμε στην κυβέρνηση με διακεκριμένες και σεβαστές προσωπικότητες του χώρου και όχι με στελέχη μας, οι δυο υπουργοί μας συμμετείχαν και στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμένου . Η πολιτική της κατ’ επίφαση τρικομματικής κυβέρνησης δεν λάμβανε, ούτε καν προσχηματικά, υπόψη της τον προγραμματικό λόγο της Δημοκρατικής Αριστεράς στις ασκούμενες πολιτικές .Τα πρωτοκλασάτα μας στελέχη που είχαν επιφορτιστεί με την παρακολούθηση του κυβερνητικού έργου συναγωνίζονταν με τους άλλους κυβερνητικούς εταίρους για το ποιος είναι περισσότερο κυβερνητικός, δίνοντας την εντύπωση ότι αδιαφορούν για το αξιακό φορτίο της Αριστεράς που διαχειριζόταν και για τις επιπτώσεις της κυβερνητικής πολιτικής στη ζωή μας. Η συμμετοχή σε μια συμμαχική κυβέρνηση δεν κρίνεται, και ευτυχώς, από την ΄΄ευγένεια΄΄ των προθέσεων αυτών που τη συγκροτούν άλλα από τις ασκούμενες πολιτικές. Με τη συμμετοχή μας στην κυβέρνηση αναμέναμε ότι στην καθημερινότητα θα διαμορφωνόταν μια κουλτούρα συνεργασίας, συνεννόησης, ανεκτικότητας και σεβασμού των προγραμματικών ορίων του κάθε κυβερνητικού εταίρου. Αντί αυτού, εισπράξαμε κλίμα αντιπαράθεσης και σύγκρουσης με την κοινωνία ως αυτή να ήταν μια κυβέρνηση της Ν.Δ. Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, με πρόσχημα τις διαπραγματεύσεις, προώθησε ένα σχέδιο αντιμεταρρύθμισης με κύριο στόχο τη συντριβή των δυνάμεων της εργασίας και την αποδιάρθρωση της συνοχής της κοινωνίας των πολιτών. Η συμμετοχή μας αυτή όμως ανέδειξε και πλήθος ζητημάτων που αφορούν τη δοκιμασία στην πράξη των ιδεών μας, του προγραμματικού μας λόγου, της αντίληψής μας για τη λειτουργία του κράτους, τη σχέση κράτους-πολιτικών κομμάτων αλλά και τη στάση στελεχών του κόμματός μας. Και όλα αυτά αποτελούν πλούσια παρακαταθήκη για όλους μας και οφείλουμε να τα αξιολογήσουμε. Το κοινό κυβερνητικό πρόγραμμα της τρικομματικής κυβέρνησης εξανεμίστηκε πριν καν δει το φως της ημέρας. Κατά τη διάρκεια της συγκυβέρνησης αποδείχθηκε ότι οι περίφημες κόκκινες γραμμές μας ήταν ανύπαρκτες. Για πολλούς λόγους αποτύχαμε να δώσουμε το στίγμα μιας «άλλης» διακυβέρνησης. Ψηφίσαμε ή δεν αντιδράσαμε δεόντως σε μεταρρυθμίσεις με τις οποίες οι “ λίγοι και εκλεκτοί ” νέμονται τα δημόσια αγαθά. Η συμφωνία μας στη λογική του 4-2-1 για τη στελέχωση των θέσεων ευθύνης του κρατικού μηχανισμού αποτέλεσε σοβαρότατη παρέκβαση από τις βασικές μας αρχές. Χάσαμε το στίγμα των κοινωνικών μας αναφορών και μεταμορφωθήκαμε σε κόμμα γνώμης. H αμφιλεγόμενη στάση του κόμματος στα ζητήματα της οικολογίας (εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής, εκτροπή του Αχελώου) έθεσε σε δοκιμασία έναν από τους βασικούς πυλώνες της υπαρξιακής μας υπόστασης. Η ελπίδα της αλλαγής των πολιτικών από την παρούσα κυβέρνηση, την επαύριο του ξεπουλήματος της ΔΕΗ, των αιγιαλών, των χαριστικών ρυθμίσεων στα εκδοτικά μεγαλοσυμφέροντα, του φυτέματος γεωτρήσεων σε κάθε γωνία της Ελλάδας , μας εκθέτει σοβαρά. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δείχνει με ένταση ότι ο ελληνικός λαός μας έβαλε στο ίδιο κάδρο με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ ως συνυπεύθυνους για τη διάλυση του Κράτους Πρόνοιας. Η ορθή αρχή της προάσπισης της συμμετοχής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ισοσταθμίζει από μόνη της τη βίαιη φτωχοποίηση και την εκθετική αύξηση της ανεργίας. Πέρα από τις τεράστιες ευθύνες της πολιτικής και οικονομικής ελίτ η οποία διαχειρίστηκε τις τύχες της χώρας μας μεταπολιτευτικά, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι συνυπεύθυνες της κρίσης.
Η χώρα κυβερνήθηκε και κυβερνάται σα να πρόκειται για μονοκομματική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. To χαλί πάνω στο οποίο ξεδιπλώθηκε η φασιστική δράση της ΧΑ υφαινόταν για χρόνια από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του πολιτικού συστήματος, η οικονομική κρίση απλά ξεγύμνωσε τους παίχτες και έδωσε τον πολιτικό χώρο και χρόνο για να πάρει εφιαλτικές διαστάσεις στην κοινωνία και στο πολιτικό σύστημα. Είναι οι πολιτικές και κοινωνικές αιτίες οι οποίες εξέθρεψαν το φαινόμενο του φασισμού και του νεοναζισμού ενώ η τρέχουσα οικονομική κρίση το έφερε στην επιφάνεια με ορμή. Οι αιτίες του φαινομένου είναι στο βάθος τους ιδεολογικές και καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα. Και για το λόγο αυτό απαιτείται μια μακρόπνοη στρατηγική αντιμετώπισή του από τη Δημοκρατία μας. Με την ανοχή μας ή ενδεχομένως και την ανεπάρκεια μας θέσαμε σε κίνδυνο τρία συγκριτικά αναπτυξιακά πλεονεκτήματα μας, την πολιτιστική μας κληρονομιά, τη βιοποικιλότητα της ελληνικής φύσης και τον τουρισμό. Μεσούσης δε της προεκλογικής συζήτησης για τα μεγάλα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα της χώρας , αλλά και για το προς τα πού και πως πορεύεται η χώρα μας στην Ευρώπη, μεγάλη μερίδα στελεχών του κόμματος δεν άρθρωσε ούτε κουβέντα, για το ποια είναι η πρόταση της Δημοκρατικής Αριστεράς. Αρκέστηκαν στο να κλείνουν τη φράση «Μεταρρυθμιστική Αριστερά» σε όλες τις πτώσεις της Ελληνικής γλώσσας, ώστε να επιταχύνουν τον πλήρη εκμοντερνισμό της δικής τους «Ανανεωτικής Αριστεράς», και να επιτύχουν έτσι την εκκόλαψη της πλατιάς «Κεντροαριστεράς» με μοναδικό σκοπό να αποτραπεί η μετατόπιση της πολιτικής ζωής του τόπου σε προοδευτική αριστερή κατεύθυνση ή να εξασφαλίσουν την πολιτική τους συνέχεια με άλλη πολιτική στέγη . Σ-σ Η πολιτική έκφραση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού αλλά και η προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας δεν θα είναι προϊόν επιλογών εκδοτικών συμφερόντων αλλά κοινωνικών διεργασιών. Η Δημοκρατική Αριστερά ήρθε στο πολιτικό προσκήνιο προκειμένου να δηλώσει το τέλος της μεταπολίτευσης και όχι τη διαιώνιση του τέλους της. Ήρθε για να συναντηθούν με την ανανεωτική αριστερά πολίτες και συλλογικότητες του ευρύτερου χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της πολιτικής οικολογίας και ανένταχτοι αριστεροί δημοκράτες. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ που οραματιστήκαμε ήρθε να αλλάξει και να ακυρώσει τις πολιτικές που δημιούργησαν την κρίση και όχι να απενοχοποιήσει τους εκφραστές της, διευκολύνοντας τους να επανέλθουν στο προσκήνιο . Παρά το δύσκολο του εγχειρήματός, η ανασυγκρότηση της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι ο στόχος, το μήνυμα είναι πως η Δημοκρατική αριστερά, δε ρευστοποιείται, δεν ετεροπροσδιορίζεται, δεν εκχωρείται δεν διαχέεται σε άλλα κόμματα και θα είναι παρούσα στις πολιτικές εξελίξεις ως το κόμμα της Ανανεωτικής Αριστεράς και της πολιτικής Οικολογίας. Κάθε προσπάθεια ρευστοποίησης του εγχειρήματος της Δημοκρατικής Αριστεράς θα μας βρει αντίθετους. Είμαστε διακριτό και χρήσιμο ρεύμα ιδεών στην Ελληνική κοινωνία και θα συνεχίσουμε την αυτόνομη παρουσία μας στην πολιτική ζωή της χώρας, εμπλουτίζοντάς τη με τον πολιτικό και προγραμματικό μας λόγο. Σ’ εμάς εναπόκειται να καταστήσουμε το συνέδριό μας αφετηρία μιας νέας ανοδικής πορείας. Σ εμάς εναπόκειται να κάνουμε πράξη τους στίχους του ποιητή. Μὰ πιὸ πολὺ μιλῶ γιὰ τοὺς ψαράδες Π᾿ ἀφήσανε τὰ δίχτυά τους καὶ πήρανε τὰ βήματά Του Κι ὅταν Αὐτὸς κουράστηκε αὐτοὶ δὲν ξαποστάσαν …………………. Κι αὐτοί, γαλήνιοι, τὸ δρόμο παίρνουνε π᾿ ἄκρη δὲν ἔχει Χωρὶς τὸ βλέμμα τους νὰ σκοτεινιάσει ἢ νὰ λυγίσει Ὄρθιοι καὶ μόνοι μὲς στὴ φοβερὴ ἐρημία τοῦ πλήθους.
