ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΟΥ

Το σχολείο είναι κάτω από τη Δίρφη και «πάγωνε» αμέσως. Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν μέσα σε δύο μήνες και περιελάμβαναν διπλούς υαλοπίνακες, αντικατάσταση κουφωμάτων και εξωτερική θερμομόνωση στο κτίριο.

Η ενεργειακή αναβάθμιση ενός σχολείου στην ορεινή Εύβοια, με πρωτοβουλία της Greenpeace, ολοκληρώθηκε πρόσφατα με επιτυχία. Με την οικονομική υποστήριξη της τοπικής κοινότητας αλλά και εθελοντών από όλη την Ελλάδα, καθώς και με τα «φώτα» των ειδικών της περιβαλλοντικής οργάνωσης, η καθημερινότητα των μαθητών άλλαξε πλέον ριζικά, το κόστος θέρμανσης μειώθηκε δραστικά, ενώ το μήνυμα για την ανάγκη στροφής της χώρας προς την εξοικονόμηση ενέργειας αναδεικνύεται πιο επίκαιρο από ποτέ.

Εμπαζε από παντού

«Οταν ανέλαβα καθήκοντα τον Σεπτέμβριο, το κρύο μέσα στο σχολείο ήταν ήδη έντονο, κυρίως λόγω υγρασίας. Εμπαζε από παντού. Τα παιδιά, με μπουφάν. “Κυρία, κρυώνουμε!”, διαμαρτύρονταν. Ορεινό το μέρος, αυξημένες οι ανάγκες για θέρμανση. Τα χρήματα που διαθέτει ο δήμος για το πετρέλαιο δεν επαρκούσαν – οι γονείς μάζευαν για να βάλουν το πρώτο (πετρέλαιο)», δίνει το στίγμα για το «πριν» η κ. Κατερίνα Ριζάκη, δασκάλα στο μονοθέσιο Δημοτικό της Τ.Κ. Στροπώνων, στην ορεινή Εύβοια. Δεκατέσσερα παιδιά όλων των τάξεων έχει η ίδια στην ευθύνη της, πέντε ο συνάδελφός της νηπιαγωγός. Μικρό σχολείο, παλιό κτίριο. Τρεις αίθουσες όλες κι όλες, συν άλλη μία για τις εκδηλώσεις και το γραφείο των δασκάλων. «Από πάνω μας, η Δίρφη. Αν χιονίσει πάνω στη ράχη, πιάνει αμέσως κι εδώ. Είμαστε το πιο αποκλεισμένο χωριό», θα πει ο κ. Θανάσης Σιδέρης, κοινοτάρχης, προσθέτοντας: «Γι’ αυτό μας επέλεξε η Greenpeace, ύστερα από έρευνα».

Οπως εξηγεί ο κ. Τάκης Γρηγορίου, υπεύθυνος για θέματα ενέργειας και κλιματικών αλλαγών στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace, «στόχος του πρότζεκτ, η ανάδειξη του επιτυχούς παραδείγματος εξοικονόμησης ενέργειας σε αντιδιαστολή με τις πολιτικές που ακολουθούνται από το κράτος και διαιωνίζουν την ενεργειακή φτώχεια, σπαταλώντας εθνικούς πόρους για επιδόματα θέρμανσης. Επισκεφθήκαμε το σχολείο με μηχανικούς, έγινε μελέτη, ενεργειακή επιθεώρηση, καταλήξαμε στο κόστος και αναρτήσαμε πλατφόρμα στο Ιντερνετ, καλώντας τον κόσμο να συνεισφέρει προκειμένου να συγκεντρωθεί το κονδύλι των 40.000 ευρώ. Επρεπε να προλάβουμε τα κρύα του Γενάρη και του Φλεβάρη. Καταφέραμε να το ολοκληρώσουμε σε δύο μήνες. Από την τοπική κοινωνία, υπήρξε καθολική αποδοχή ενώ ανταποκρίθηκαν συνολικά περίπου 2.000 υποστηρικτές προσφέροντας 20 ευρώ ο καθένας (www.sxoleiomas.org)». Οπως μάλιστα επισημαίνει ο υπεύθυνος, «το ύψος του ποσού ήταν τέτοιο, επειδή προοριζόταν για παιδιά, και έγινε άριστη δουλειά, με τα καλύτερα υλικά».

Πώς άλλαξε το ενεργειακό προφίλ του σχολείου; Σύμφωνα με τη δασκάλα: «Τοποθέτησαν διπλούς υαλοπίνακες, αντικατέστησαν τα κουφώματα, άλλαξαν τον λέβητα από πετρέλαιο σε πέλετ, έγινε εξωτερική θερμομόνωση στο κτίριο, η πρόσοψη “ντύθηκε” με τζαμαρία, οπότε το κρύο δεν μπαίνει πια κατευθείαν στις αίθουσες. Τα πράγματα βελτιώθηκαν πολύ. Τώρα, ενώ το καλοριφέρ ανάβει λιγότερο, η θερμοκρασία παραμένει σταθερή».

Πιο χαμηλό κόστος

«Δεν μας είχε περάσει από το μυαλό ότι θα γινόταν αυτό μετά την Greenpeace – και το Σάββατο που ανοίγω το σχολείο, είναι ακόμη ζεστό», προσθέτει ο κοινοτάρχης. Οπως χαρακτηριστικά λέει η δασκάλα: «Φτάσαμε στο άλλο άκρο – παίζουν τα παιδιά έξω, έρχονται ξαναμμένα “κλείστε το, κυρία!”, λένε. Με το ζόρι φεύγουν από το σχολείο, θέλουν να μένουν παραπάνω. Μακάρι να γίνουν όλα τα σχολεία έτσι, όλα τα κτίρια».

Στο αισθητά χαμηλότερο κόστος θέρμανσης αναφέρεται ο κ. Γρηγορίου: «Το σχολείο πριν από την ενεργειακή αναβάθμιση χρειαζόταν έως 6.500 ευρώ (5 τόνοι πετρέλαιο). Χάρη στις παρεμβάσεις μας, τώρα ζεσταίνεται με 1.200 ευρώ. Εξοικονομώντας γύρω στις 5.000 ευρώ τον χρόνο, η απόσβεση γίνεται σε 7-8 χρόνια. Αν το κράτος χρηματοδοτούσε μέρος της αναβάθμισης, ο χρόνος απόσβεσης θα ήταν ο μισός, ενώ τα κονδύλια που απελευθερώνονται θα διετίθεντο για την κάλυψη των υπόλοιπων αναγκών του σχολείου.

Φανταστείτε τώρα το παράδειγμα αυτού του μικρού σχολείου σε μεγαλύτερη κλίμακα, σαν ένα μαζικό πρόγραμμα αναβάθμισης του ενεργοβόρου ελληνικού κτιριακού αποθέματος, πόσο αποφασιστικά θα συνέβαλλε στη βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας. Πώς θα βγούμε από το τέλμα στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα, αν δεν γίνουν επενδύσεις στην εξοικονόμηση ενέργειας;».

Via : www.kathimerini.gr