Κάποτε στο ποδόσφαιρο, για το λάθος δέρναμε τον διαιτητή. Αλλά το γκολ, όσες και να του δίναμε, δεν γύριζε πίσω. Ωσπου ήρθε η στιγμή να συνειδητοποιήσουμε πως μπορούμε πολύ εύκολα, και ο διαιτητής να μη τις τρώει και το γκολ να μετράει. Βίντεο, μπάλα με αισθητήρες, τεχνολογία γραμμής, ημιαυτόματο όφσαϊντ. Το παιγνίδι, εξακολουθεί να το διευθύνει άνθρωπος. Τα άλλα, πώς σώζεται το λάθος επί τόπου, είναι δικλείδα. Το ίδιο το ποδόσφαιρο προσπέρασε την ύποπτη θεωρία Μπλάτερ, ότι το σφάλμα είναι κομμάτι της ομορφιάς του. Εν τέλει αποφάσισε, πως πλέον δεν νοείται να αφήνεται στο έλεος του ανθρώπινου ματιού και μόνον. Κόστισε, η αίσθηση ασφάλειας, κάτι παραπάνω. Το κέρδος όμως, είναι απείρως πολλαπλάσιο. Οι ορθές αποφάσεις, από 60% με το μάτι, ανέβηκαν στο 90% με τη βοήθεια της δικλείδας. Σήμερα ματς δίχως backup, φαντάζει σαν τηλέφωνο με καντράν. ‘Η σαν εκείνο τον υπολογιστή-μπούρδουκλα, που είχαμε στη δουλειά πριν τριάντα χρόνια. Περίπου, μουσειακό είδος.
Ζωές δεκάδων νέων, που χάθηκαν. Ζωές εκατοντάδων ανθρώπων, των ανθρώπων που έχασαν άνθρωπο ή ανθρώπους, που κομματιάστηκαν. Χιλιάδες ζωές, που τις χαράζει ως το μεδούλι αυτή η συλλογική αίσθηση πολιτισμικής ντροπής. Ντροπής, για την ποιότητα της χώρας. Για την ποιότητα ζωής, στη χώρα. Ζωές που κυλάνε, με την απτή προοπτική ότι «εδώ, πάει και τελείωσε, δεν έχει χαίρι». Το τρένο αν με ρωτάτε, είναι το ωραιότερο μέσο για να μετακινείται ο άνθρωπος. Κοιτάξτε, πώς το καταντήσαμε. Επειδή ακόμη εννοούμε να το δουλεύουμε «με το χέρι». Εσαεί, και γι’ αυτό δεν σηκώνει περικοπές, το κόστος ασφάλειας θα είναι υποδεέστερο ενώπιον του κοινωνικού οφέλους. Εχω οδηγήσει αρκετά μπορώ να πω, στην τουρκική ενδοχώρα. Κοινή πείρα, όχι εξειδικευμένη γνώση αρχιτέκτονα ή σεισμολόγου, αρκεί. Παρατηρείς αριστερά-δεξιά και λες «αυτό, στο πρώτο κούνημα, έπεσε». Επεσαν. Δεν θέλει πτυχία, για να καταλάβεις μια αλόγιστη ανάπτυξη-φούσκα δίχως δικλείδες. Πάντοτε τα πάσης φύσεως ανεξέλεγκτα φαστ-τρακ, συνεπάγονται υπερκέρδη για ολίγους και φέρετρα για πολλούς. Μετά, μαλώνουμε. Εμείς, εσείς. Τέμπη ή Μάτι. Παπουτσέλης ή Σπανέας. Με var, δεν θα γινόταν ούτε ο Σπανέας στιχάκι ούτε ο Παπουτσέλης σύμβολο.
Ο πολιτικός αμοραλισμός. Πέφτουμε επάνω του, στο κάθε βήμα. Μη φεύγουμε μακρυά από τα χωράφια μας, δείτε τι γίνεται στη Β’ Εθνική. Τελευταία πενταετία. Το 2018-19, ένας όμιλος, 16 ομάδες, προβιβασμός του Βόλου. Το 2019-20, ένας όμιλος, 12 ομάδες, εκτάκτως δίχως πλέι-οφ και πλέι-άουτ λόγω covid, προβιβασμός του ΠΑΣ. Το 2020-21, ένας όμιλος, 12 ομάδες, πλέι-οφ και πλέι-άουτ κανονικά, προβιβασμός του Ιωνικού. Υστερα, ήρθε το…όραμα. Και το έκαναν, ένα με τα μούτρα τους. Το 2021-22, δύο όμιλοι, 34 ομάδες, προβιβάζεται η εξής μία, ο Λεβαδειακός. Το 2022-23, δύο όμιλοι, 30 ομάδες, προβιβάζονται (πάλι καλά) δύο. Σήμερα το Υπουργείο που ξεχείλωσε τον αριθμό για να ‘ναι όλοι μέσα και να μας ψηφίσουν ευχαριστημένοι, καλεί τη Λίγκα να «περιορίσει τον αριθμό» για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα του πρωταθλήματος και η βιωσιμότητα των ομάδων! Για την ακρίβεια μάλιστα, των «συμμετεχόντων ομάδων». Επειδή, εκτός από τον αμοραλισμό, ευημερεί και μια άλλη σύγχρονη μάστιγα. Η αγραμματοσύνη.
Να κλείσουμε, μιλώντας για τη Σούπερ Λιγκ 1. Το «από καταβολής» πιο ενδιαφέρον πρωτάθλημα, γλίτωσε το στίγμα. Ενας αγώνας στους 240, να κριθεί 3-0 στα χαρτιά. Δεν θα κριθεί έτσι, ευτυχώς. Θα παιχτεί, όσο και οι άλλοι 239. Ευθύς εξαρχής, απ’ όπου και να το πιάσεις, ήταν συμφέρον της ΑΕΚ η ίδια να επεδίωκε να μη υπάρξει τέτοιος αγώνας. Να προσερχόταν στο χορτάρι, καβάλα σ’ ένα άλογο. Αφού θα είχε επιβάλει το στοιχειώδες, να γίνει ο αγώνας με τα σωστά τέρματα. Ατυχώς, η ΑΕΚ επιδίωξε να υπάρξει «τέτοιος αγώνας». Χάρτινος. Τώρα, ο αληθινός αγώνας θα γίνει σε σωστά τέρματα. Και η ΑΕΚ θα έχει συρθεί, να παίξει σε αυτόν. Ενα, πέρα ως πέρα ακατανόητο, αυτογκόλ.
Και ο Ατρόμητος; Καμία κύρωση, για τη σοβαρή παράλειψη; Ενα ολόκληρο πρωτάθλημα αναστατώθηκε, και επί κοντά ένα μήνα ταλαιπωρήθηκε. Φυσικά δεν φταίει η ΑΕΚ γι’ αυτό, δεν θα της πάρουμε και το βόδι επειδή ανέδειξε την παράλειψη. Τα δικολαβικά δε, φταίει ο δήμαρχος Παχατουρίδης ή ο αντιδήμαρχος Τσαλίκης, αυτά είναι για kindergarten. Οχι, φταίει ο Ατρόμητος καθαρά και ξάστερα. Ελλιπής προετοιμασία αγώνα, τελεία. Η ελλιπής προετοιμασία, το εύλογο είναι να επισύρει κύρωση. Οχι να χάσει ο υπαίτιος το παιγνίδι στα χαρτιά, βέβαια. Πολύ περισσότερο, όχι και να του αφαιρεθούν βαθμός ή βαθμοί. Μία κύρωση, με αναλογικότητα. Χρηματική ποινή, για παράδειγμα. ‘Η υποχρέωση αποζημίωσης, όσων ταλαιπωρήθηκαν. Αλλά μάλλον ταιριάζει και εδώ, εκείνο το «έλα μωρέ τώρα».
Πηγή : https://www.sdna.gr
