Ο Τζον Μπόλτον, ο νέος σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Ντόναλντ Τραμπ, είναι ένας από τους λίγους ανθρώπους που μπορεί να σύρει τις ΗΠΑ σε πόλεμο. Με την επιλογή του, μετά και τον διορισμό του Μάικ Πομπέο στη θέση του υπουργού Εξωτερικών, ο Τραμπ φαίνεται να υποκύπτει στα χειρότερα εθνικιστικά του ένστικτα.

Μαργαρίτα Λιβιεράτου

«Ένας τρελός στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας»
The American Conservative
«Ναι, ο Τζον Μπόλτον είναι πράγματι τόσο επικίνδυνος»
New York Times
«Ο Μπόλτον σημαίνει ότι επίκειται ένας ακόμη πόλεμος για το Ισραήλ»
Russia Insider
«Για τον Τζον Μπόλτον η Ρωσία ανήκει στον νέο “άξονα του κακού”»
Washington Post
«Ο Τραμπ διορίζει ένα υπουργικό συμβούλιο πολέμου;»
The American Conservative

Με αυτό τον τρόπο έκανε δεκτό μεγάλο μέρος του Τύπου τον διορισμό από τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ του Τζον Μπόλτον στη θέση του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας στον Λευκό Οίκο.

«Το καλό με τον Τζον Μπόλτον, τον νέο σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας του προέδρου Τραμπ είναι ότι λέει αυτό που πιστεύει. Το κακό είναι αυτά που πιστεύει»,

σχολιάζει στο κεντρικό της άρθρο η εφημερίδα New York Times.

Τι γνωρίζουμε για τον Μπόλτον;

«Είναι μάλλον ο πιο σκληροπυρηνικός άνδρας στην Αμερική», σχολιάζει ο Ζακ Μπίτσαμ δημοσιογράφος στο vox.com.
«Λατρεύει τον πόλεμο. Όποτε υπάρχει κάποιο πρόβλημα, μπορούμε να βασιζόμαστε στον Τζον Μπόλτον να προτείνει μια πολεμική λύση», προσθέτει.

Ο Μπόλτον ήρθε στο προσκήνιο επί κυβέρνησης Τζορτζ Ου. Μπους όταν ανέλαβε υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για τον έλεγχο των όπλων. Ήταν αρμόδιος δηλαδή για την αμερικανική διπλωματία σε ό,τι αφορά τα όπλα μαζικής καταστροφής και άλλα ζητήματα σχετικά με τους εξοπλισμούς. Έγινε γνωστός ως ένας bully που απορρίπτει τη διπλωματία και έχει μια τάση να παραποιεί τα στοιχεία των υπηρεσιών Πληροφοριών. Αργότερα το Κογκρέσο, αν και ελεγχόταν από τους Ρεπουμπλικάνους, απέρριψε τον διορισμό του ως πρεσβευτή των ΗΠΑ στον ΟΗΕ.
Ο Μπόλτον πιστεύει ότι οι ΗΠΑ μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, αγνοώντας το διεθνές δίκαιο, τις συνθήκες ή τις πολιτικές δεσμεύσεις προηγούμενων αμερικανικών κυβερνήσεων.

Έχει ταχθεί υπέρ μιας επίθεσης εναντίον της Βόρειας Κορέας προκειμένου να εξουδετερωθεί η απειλή των πυρηνικών της όπλων. Θέλει να ακυρωθεί η διεθνής συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και έχει ζητήσει τον βομβαρδισμό της χώρας. Έχει επίσης εκφραστεί υποτιμητικά για τον ΟΗΕ και τις διεθνείς συνθήκες, όπως και ο Τραμπ, τασσόμενος υπέρ των μονομερών λύσεων.
Στη διάρκεια της 30χρονης καριέρας του έχει υπηρετήσει τρεις Ρεπουμπλικάνους προέδρους από διάφορες θέσεις και σε κάθε περίπτωση περιφρονούσε τη διπλωματία, προτιμώντας στρατιωτικές λύσεις. Κανείς δεν εργάστηκε τόσο σκληρά όσο ο Μπόλτον για να καταστρέψει τη συμφωνία του 1994, βάσει της οποίας το πρόγραμμα παραγωγής πλουτωνίου της Βόρειας Κορέας πάγωσε για οκτώ χρόνια. Η κατάρρευση της συμφωνίας ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την κλιμάκωση στην κορεατική χερσόνησο που παρακολουθήσαμε τον προηγούμενο χρόνο.
Ο Μπόλτον σε πρόσφατη ομιλία του εκτίμησε ότι οι δύο πιο άμεσες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ αυτή την περίοδο είναι η διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής από χώρες όπως το Ιράν και η Βόρεια Κορέα και η συνεχιζόμενη απειλή της τρομοκρατίας.

Σε ό,τι αφορά τη Ρωσία, ο Μπόλτον δήλωσε ότι «η κυβέρνηση Τραμπ δεν έχει κάνει αρκετά για να απαντήσει στη ρωσική επίθεση εναντίον των ΗΠΑ και των δημοκρατικών θεσμών μας», τονίζοντας ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν θα πρέπει να πληρώσει βαρύ τίμημα για τις πράξεις του.

Στο άρθρο που δημοσίευσε στους New York Times το 2015 έδωσε τον διακριτικό τίτλο «Για να σταματήσουμε τη βόμβα του Ιράν, ας βομβαρδίσουμε το Ιράν», εξηγώντας ότι μόνο στρατιωτική δράση, όπως αυτή που ανέλαβε το Ισραήλ εναντίον του πυρηνικού αντιδραστήρα στο Οσιράκ του Ιράκ το 1981 ή εναντίον του συριακού πυρηνικού αντιδραστήρα το 2007, θα έχουν αποτέλεσμα στην περίπτωση της Τεχεράνης. Παρόλα αυτά το Ιράν δεν φαίνεται να αποζητεί τον πόλεμο. Επιθεωρητές του ΟΗΕ επιβεβαιώνουν τακτικά ότι συμμορφώνεται με τη συμφωνία.

Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αν ο Τραμπ την ακυρώσει; Κατ’ αρχάς η απομόνωση των ΗΠΑ. Η Κίνα και η Ρωσία δεν είναι διατεθειμένες να ακυρώσουν τη συμφωνία. Η Βρετανία, η Γαλλία και η Γερμανία θα πρέπει να επιλέξουν μεταξύ της συμφωνίας και των επικερδών συμβολαίων που έχουν κλείσει μεγάλες βιομηχανίες τους (στον πετρελαϊκό και αεροναυπηγικό τομέα μεταξύ άλλων) και των ΗΠΑ.
Από την άλλη πώς θα αντιδράσει η Βόρεια Κορέα αν το Ιράν, αφού δέχθηκε αυστηρούς περιορισμούς στο πυρηνικό του πρόγραμμα και επιθεωρήσεις, δεν λάβει τελικά τα ανταλλάγματα που του υποσχέθηκαν;

Για ποιο λόγο η Πιονγκγιάνγκ, μετά την επέμβαση στο Ιράκ (που δεν διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής) και τη Λιβύη (που είχε εγκαταλείψει το πρόγραμμα αυτό), να σκεφτεί να εγκαταλείψει τα πυρηνικά της όπλα; Ο Τραμπ και ο Μπόλτον φαίνεται να έχουν την ίδια άποψη στο θέμα του Ιράν, όχι όμως και στο θέμα της Βόρειας Κορέας.

Ο Αμερικανός πρόεδρος πλέον εμφανίζεται διατεθειμένος να συνομιλήσει με τον βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ Γιονγκ-Ουν, ενώ ο Μπόλτον δήλωσε νωρίτερα τον Μάρτιο στο Fox News ότι οι συζητήσεις θα είναι άχρηστες. Σε άρθρο του στη Wall Street Journal στις 28 Φεβρουαρίου είχε αναφέρει ότι είναι εντελώς νόμιμο οι ΗΠΑ να πλήξουν πρώτες τη Βόρεια Κορέα.

Ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας είναι ο άνθρωπος που διασφαλίζει ότι ο Αμερικανός πρόεδρος ακούει όλες τις απόψεις των υπηρεσιών ασφαλείας των ΗΠΑ, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του υπουργείου Άμυνας, και ο οποίος καθοδηγεί προς μια απόφαση. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο Μπόλτον θα είναι αμερόληπτος. Αντίθετα φαίνεται πολύ πιθανό να επιταχύνει την απομόνωση των ΗΠΑ από τους συμμάχους τους και τον υπόλοιπο κόσμο.

Σύμφωνα με το CNN, υπάρχουν όροι στον διορισμό του. Ο Μπόλτον φέρεται να υποσχέθηκε στον Τραμπ ότι «δεν θα ξεκινήσει κανέναν πόλεμο», αν γίνει σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας. Ίσως τηρήσει την υπόσχεσή του αυτή. Άλλωστε ο ίδιος δεν έχει κηρύξει ποτέ πόλεμο, ούτε έχει πολεμήσει. Ωστόσο είναι πιθανό να συμβουλεύσει τον Τραμπ να υιοθετήσει την πιο εχθρική και ακραία στάση σε όλα τα θέματα. Πρώτη στην ατζέντα είναι η συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν σε συνεργασία με τον Μάικ Πομπέο.

Via : www.thepressproject.gr