της Νέλλης Κουρέτα
Πολιτική Επιτροπή Πράσινης Αριστεράς
Τα μικρά γράμματα που ποτέ δεν διαβάζουμε.
Ενώ βλέπουμε έννοιες σημαντικές, που συνοδεύτηκαν από θυσίες εργαζομένων κατά τους παρελθόντες αιώνες, να χρησιμοποιούνται σήμερα με περίσσεια ευκολία από χώρους που κινούνται σαφέστατα προς την αντίθετη κατεύθυνση των θυσιών αυτών, σπάνια βλέπουμε πια τα προοδευτικά κόμματα και κινήματα να προσπαθούν να αντιστρέψουν και κυρίως να αναδείξουν την σκοπιμότητα αυτών των χώρων.
Αποτέλεσμα είναι μια ανοχή στο γεγονός ότι έννοιες όπως η μείωση του χρόνου εργασίας και η εξασφάλιση καθολικού εισοδήματος, θέματα που αποτελούν σύλληψη προοδευτικών χώρων να μανιπιουλάρονται από άκρως αντιδραστικούς χώρους, οι οποίοι, εν μέσω κρίσης, επιδεικνύουν ένα δήθεν φιλολαϊκό πρόσωπο.
Η αλήθεια είναι μια άλλη και χρειάζεται την προσοχή μας:
- Το αίτημα μείωσης του χρόνου εργασίας, χωρίς μείωση μισθών βεβαίως, πρέπει να συνοδεύεται από σημαντικές δικλείδες και να εντάσσεται σε ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο εργασιακής νομοθεσίας και σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές οδηγίες και κανονισμούς εν ισχύ σήμερα.
- Η πρόταση περί καθολικού εισοδήματος, λόγω ανισοτήτων στην κοινωνία και τον κόσμο, δεν προτείνεται προς αντικατάσταση ή κατάργηση του κοινωνικού κράτους που κάθε ευρωπαϊκό κράτος μέλος οφείλει να διαθέτει, αλλά ως προς ενίσχυσή του (γεγονός που διαφοροποιεί τις προτάσεις μεταξύ τους).
- Ο «πλούτος» εργασιακών συμβάσεων δεν αποτελεί αίτημα των εργαζομένων οι οποίοι με άπειρους αγώνες τάχθηκαν υπέρ της σταθερής και ασφαλούς εργασίας για όλους. Δεν μπορεί να συνεχιστεί η διαιώνιση συμβάσεων εργασίας αποκλειστικά σύμφωνες με τις ανάγκες των εργοδοτών.
- Η απασχολισιμότητα, δηλαδή το ψήφισμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να αντικαταστήσει τη λέξη «εργασία», και μετά τον όρο «θέση εργασίας» με τον όρο «απασχολισιμότητα» έχει αποτύχει. Για το λόγο αυτό οι εθνικοί οργανισμοί απασχόλησης κυρίαρχο αντικείμενο πρέπει να έχουν τη σύζευξη αγοράς και ζήτησης και όχι την αντικατάσταση των θέσεων εργασίας με κατάρτιση.
- Η επαγγελματική κατάρτιση, η οποία, ακολουθεί ένα προσχεδιασμένο στρατηγικό πλαίσιο, μπορεί να συνδράμει δυναμικά στην εξέλιξη των προσόντων των εργαζομένων και στις νέες απαιτήσεις που επιβάλλουν οι ΝΤ αλλά δεν δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας.
Δεν μπορεί να συνεχιστεί η διαδικασία εκπροσώπησης των εργαζομένων από εθνικά και ευρωπαϊκά συνδικάτα που συνεννοούνται μόνο με τους εργοδοτικούς οργανισμούς. Η εποχή μιας νέας μορφής διαιτησίας του κράτους και η εγκαθίδρυση ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου έχει φτάσει. Καμία συζήτηση για τους πολίτες δεν μπορεί να σταθεί αν δεν προϋπάρξει η προσπάθεια ενός νέου πλαισίου που θα λαμβάνει σημαντικές αποφάσεις για εργαζομένους, εργοδότες και κρατική παρέμβαση.
Τέλος, η εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης οφείλει να ακολουθεί τους ρυθμούς της ευρωπαϊκής αγοράς εργασίας και να μην την απορρυθμίζει.
